Hoe om te gaan met vragen over de resterende tijd?

Openbaar gesprek
17 februari 2014 om 10.59,
gewijzigd 19 augustus 2014 om 07.09
61 x gelezen
In ons voorstelhoekje kwam een vraag binnen over hoe om te gaan met vrienden/familieleden die vragen over 'hoeveel tijd er nog is' of 'hoe lang denk je dat je nog te leven hebt?' of nog vervelender: wordt het niet eens tijd voor een scan dan weet je hoe ver de kanker verspreid zit en weet je ook hoe lang je nog hebt!! 

De vraag is Hoe ga je hier mee om? Ken je dit uit eigen ervaring en hoe heb jij dit aangepakt? 

Ik kan me voorstellen dat er geen standaard antwoord te geven is, maar wel zullen er verschillende manieren te bedenken zijn.

Zelf ken ik het dat via een soort belboom/mail/blog familie en vrienden op de hoogte worden gehouden van hoe het gaat. Hierin zou je kunnen aangeven hoe jullie hierin staan, wat jullie eigen keuze is in dit vraagstuk en hier graag alleen op eigen aangeven over willen praten; dat jullie je liever op andere zaken richten; hierin vragen dit te accepteren.

Andere aanpak?


2 reacties

Toen mijn man ongeneeslijk ziek werd, heeft hij zelf met regelmaat een mail gestuurd aan familie, vrienden, collega's etc, om een update van zijn situatie te geven. Dit is ons goed bevallen, mede omdat het voor veel mensen via de mail minder moeilijk is om iets tegen ons te zeggen of te vragen. Ook kregen we veel mails met troostende woorden en steun. Dat helpt echt! 
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Initieel ben ik begonnen met een mailtje sturen aan familie als er nieuwe ontwikkelingen waren op medisch gebied. Zeg maar na iedere reguliere controle bij specialist of nieuwe labuitslag. Maar de verzendlijst werd steeds langer, steeds meer vrienden kwamen ook op die verzendlijst. 

Die mailtjes heb ik toen een klein beetje omgebouwd en alsnog opgenomen in een (openbare) blog die ik al jaren bleek te hebben (bij Blogger) maar waar ik niets mee deed. Bloggen deed ik wel hier op kanker.nl.
Vanaf dat moment (nu ruim een jaar geleden) was Blogger mijn primaire site; de berichten hier zijn de tekstuele versies van wat iets eerder op Blogger verschijnt.

In de blogberichten laat ik niet helemaal het achterste van mijn tong zien, probeer er toch iedere keer weer een (positieve) draai aan te geven om het allemaal niet te somber te maken. Zo is op enig moment wel degelijk een heel concrete termijn genoemd voor mijn levensverwachting (2 tot max 4 jaar, ik ga nu niet zeggen wanneer dat was) maar die staat niet in het blogbericht. 
Vaak geven de berichten toch aanleiding om er over te praten, vragen te stellen, en in dat geval komen dergelijke details wel degelijk boven tafel.

Mogelijk een ingewikkelde methode maar het helpt mij heel goed om te dealen met mijn situatie. Dat de blog gelezen en gewaardeerd wordt helpt hierbij. Grappig genoeg heb ik heel veel hartverwarmende reacties gekregen middels kaartjes, gewoon via de beproefde papieren post manier verzonden!

Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51