De lepel theorie

Andrea ik ervaar de vermoeidheid die me af en toe plotseling overvalt niet anders dan de vermoeidheid die ik wel vaker heb gehad. Nu is het vaak wat verrassender, gewoon knak van het ene moment op het andere moe.
Spaarzaam omgaan met mijn energie hoef ik niet, wil ik ook niet. 
Heb me laten behandelen om door te leven en doorleven zie ik als meer dan blijven ademhalen en vermoeidheid vermijden.
Is er een reden om het uit te leggen, iedereen is wel eens moe en zelfs wel eens heel erg moe dus dat wordt echt wel begrepen. Wellicht ben je het vaker, maar om het daar nou over te hebben.
Waarom moet iedereen het maar begrijpen en dan ook nog begrijpen hoe verschrikkelijk erg die vermoeidheid is, veel maar ook echt veel erger dan vermoeidheid die ze zelf wel eens hebben..
Is dat omdat ze verwachten dat we de draad van ons leven weer oppakken, een heel terechte verwachting want waarom heb je je anders laten behandelen.

Zou trouwens iedereen die vermoeidheid als bepalend ervaart willen aanraden om eens naar symptomen van PTSS te kijken. Er is onderzoek naar gedaan wat de diagnose kanker met de psyche doet. Heb ik zelf veel aan gehad toen ik niet snapte waarom ik al vaker naar de kapper was geweest omdat het haar te lang werd maar die malle vermoeidheid af en toe bleef.
Het enige waar ik zuinig op ben is mijn tijd, die is erg beperkt geworden en niet alleen vanwege mijn leeftijd tenslotte, wil zo veel mogelijk dingen doen die ik prettig vind en de zaken die ik als zinloos ervaar vermijden. Als dat moe maakt, prima dan heb ik het goed gedaan :).