Werken met vermoeidheid
Vier jaar na borstkankerbehandeling beperkt de vermoeidheid mij nog steeds in mijn werk. Ik wil blijven werken en krijg nog steeds de ruimte om uit te vinden hoeveel ik zou kunnen werken. Maar steeds raak ik overwerkt omdat het toch teveel is. Wat erg frustrerend is. Heeft iemand anders hier ook ervaring mee of tips
3 reacties
2 jaar na de darmkanker behandeling, hipec en chemo probeer ik weer de draad op te pakken. Alhoewel ik op kantoor werk en dus achter de computer zit, is het werk met veel korte deadlines, snel schakelen, technische informatie in korte tijd opnemen en beoordelen stresssss.
Mijn chemobrein, korte termijn geheugen verlies en woorden vergeten en vooral vermoeidheid speelt me veel parten. Ik zette in op 4 dagen maar was na een maand op. 3 dagen, het ken net, maar het combineren met een gezin thuis ( en een hele lieve man die veel thuis doet maar een fulltime baan heeft) valt me zo zwaar.
ik sta op het punt binnen het bedrijf ander werk te gaan zoeken dat meer vrijheid geeft qua tijd indelen en minder tijdsdruk. Maar het is moeilijk afscheid nemen van waar ik altijd met plezier aan gewerkt heb en wat me door de behandeling heen getrokken heeft, het feit dat ik weer aan het werk zou kunnen na afloop.
dat ik dat nu misschien wel vaarwel moet zeggen vind ik heel zuur. Het is dan heel moeilijk te blijven relativeren soms. Maar ik werk om te leven en niet andersom.
balans vinden, heel moeilijk. Als je er telkens overheen gaat, ben je er blijkbaar nog niet. heb je nog contact met de bedrijfsarts? Het is niet raar als je daar weer naar terug gaat en het bespreekt.
verder ben ik ook nog enorm zoekende... ik wilde dat ik goeie adviezen kon geven, kan ze zelf ook wel gebruiken namelijk!!
groetjes
annemiek
In 2006 en 2007 ben ik behandeld voor baarmoederhalskanker. Sinds 2009 ben ik weer aan het werk. Eerst 36 uur (what was I thinking?), en daarna 32 uur. In de periode dat ik weer aan het werk was ben ik drie keer uitgeput geraakt. Op dit moment ben ik ruim een jaar thuis met een burn out. Ik heb mezelf stelselmatig uitgewoond door flink te willen zijn en erbij te horen. Ik ben me aan het beraden op de volgende stap. Ga ik het met begeleiding nog een keer proberen om uit te vinden waar dan wel de balans ligt, of geef ik het op?
Mijn traject was erg zwaar met bestralingen, chemo's en levensbedreigende complicaties. Daarna ben ik niet zo lief voor mijn lijf geweest door er niet goed naar te luisteren. Dat wil ik nu veranderen.
De huisarts en specialist vertelden mij beide dat het vaker voorkomt dat werken niet meer lukt na kanker. Dat vind ik maar moeilijk om te accepteren. De bedrijfsarts begrijpt mijn probleem met het vinden van balans niet.
Hopelijk vindt een van ons de ultieme remedie om balans te vinden en te bewaren, of heeft iemand hem voor ons.
Groet, Sandra
ik kreeg alle medewerking van mijn werk maar liep tegen veel dingen aan mbt geheugen, werkdruk maar ook fysiek ben ik minder.
alles draaide om het werk dit moest en zou ik weer oppakken met als gevolg dat ik uitgeput raakte en geen energie meer over had voor leuke dingen als ik vrij had .
vorig jaar november ben ik na 1,5 jaar afgekeurd ik was uitgeput en was alleen nog maar bezig met mijn werk.
inmiddels ben ik bijna een jaar verder en moet ik tot de conclusie komen dat er niet meer in zit nog steeds heb ik 9-11 uur slaap nodig en plan ik om de dag een activiteit ( bijv. Zwemmen) de andere dag hou ik mij rustig en rommel wat in en om mijn huis.
omdat ik nu 1 ochtend werk kan ik alles beter plannen en ben ik uitgeruster dan 1 jaar geleden verder heb ik meer rust maar mijn oude energie is nooit meer terug gekomen
tijdens mijn behandeling heb ik gebruik gemaakt van sporten via de borstkankerkliniek verder heb ik herstel en balans gedaan !! Hier heb ik geleerd om mijn grenzen aan te geven dit is nog weleens moeilijk maar als ik het niet doe heb ik mijzelf ermee !
Groeten