Een nieuwe vriend(in) ??

Jojanneke
Openbaar gesprek
2 augustus 2016 om 16.37,
gewijzigd 12 augustus 2016 om 15.46
474 x gelezen

Hallo, ik ben Jojanneke, 62 jaar (hier al bekend sinds 2013) en ik wil vragen of jullie mijn "probleem" herkennen.

Mijn kanker (ziekte van Kahler) is nu gelukkig een chronische ziekte geworden en ik zou nog graag in mijn 2e kostbare stukje leven een nieuwe vriend willen ontmoeten. Via datings-sites en een relatiebemiddelingsbureau lukt het niet want de deelnemers, waaronder ook veel weduwnaars, zijn begrijpelijkerwijs op zoek naar een gezonde, sportieve en actieve vrouw. Zo gauw mijn ziekte aan bod komt, je bent/voelt je toch ietwat anders dan voorheen, haakt men af. Ik vermoed dat het voor de heren op deze site ook herkenbaar is. Vroeger bestond er een site "Hand in Hand met Kanker" maar deze is helaas opgeheven. Dames en heren op deze site, ik ben benieuwd of u zich hierin herkent en ik ben benieuwd naar eventuele reacties en kunnen we onze ideeën hierover delen.

Reageren

2 reacties

Lieve Jojanneke, Ik kan me jouw vraag goed voorstellen, maar wil ook graag andere geluiden laten horen; Zo was ik al een tijdje alleen, kreeg borstkanker en werd kaal door de chemo. Een mens voelt zich dan al zo ellendig en beslist niet aantrekkelijk. Geen haar op mijn hoofd dacht aan een nieuwe liefde! En - wonderlijk genoeg!- heb ik juist tóen mijn nieuwe liefde ontmoet. Per toeval!! Het heeft me erg ontroerd dat hij door mij heenkeek en mijn rotgevoel met de pruik. Ook ken ik een man met blaaskanker, die via de kerk een lieve vrouw vond! Wat ik je duidelijk wil maken: voor de liefde maakt het niet uit hoe of wat. Ik kan me heel erg goed voorstellen dat mensen behoefte hebben aan een nieuwe liefdevolle partner. Wanneer er geen datingburo bestaat voor mensen als wij, waarom start je deze zelf niet??? Mag ik je dat zomaar vragen? Ik geloof stellig dat Amor voorbij komt als het zijn tijd is. En ik wens je veel liefde toe. Van een lieve man, maar denk ook aan een gezonde eigenliefde. En vooruit: een knuffel van mij erbij! X Aurinka
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren

Aurinka, dank voor je aardige en opbeurende reactie! Wat fijn voor jou dat je zelfs tijdens je ziekte-proces je lieve vriend ontmoet hebt, ondanks alles. Dat is echte liefde toch, door dik en dun. Om eerlijk te zijn ben ik zelf voor mijn ziekte, consulente geweest van een relatie-bemiddelingsbureau, heel dankbaar en warm werk om te doen. Ik heb laatst nog telefonisch contact gehad met een 60+ relatie-bemiddelingsbureau over mijn kansen van een eventuele ontmoeting maar zij bestempelden mij als een toekomstig "zorgenkindje" want vooral de weduwnaars uit mijn leeftijdscategorie zitten niet op een dame met een onderliggende ziekte te wachten. Ik ben inmiddels al 10 jaar alleenstaand en ben ook trots op mijzelf dat ik mijn Kahler-proces (inclusief stamcel-transplantatie) alleen doorstaan heb want ik heb verder geen broers/zussen/kinderen. Ik ben een vrolijke, open en sociale vrouw en ben heel blij en dankbaar dat ik na 4 jaar weer zo in het leven sta en voel mij niet zielig maar je mist iets dierbaars.......je zult zeker begrijpen wat ik voel. Alleen zo'n dating-bureau opstarten kost mij helaas teveel energie en verantwoording. Acceptatie/afwachten voelt soms ietwat passief en daarom mijn bovenstaand vraagje van herkenning. Aurinka, veel geluk en gezondheid gewenst en een knuffel retour.

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren