De afscheidstour van mijn rechterborst
Het is aftellen naar de dag van mijn operatie. De dag waarop mijn rechterborst eraf wordt gehaald. Als ik het zo opschrijf, is het nog steeds zo'n raar idee. Een deel van mijn lijf gaat eraf. Ik wil het niet. Maar het moet toch echt. En ondertussen heb ik gewoon veel pijn aan die borst, door de biopten. Dat is nu al zo'n acht weken. ACHT! Het voelt alsof ik al een operatie erop heb zitten. Ik wandel maar een beetje, fietsen lukt niet meer (HOBBELS!), laat staan dat ik kan sporten. En dat mis ik enorm. Ik baal ervan, want ik wil fit de operatie in. Maar het is wat het is... en dat is zo'n beetje m'n lijfspreuk geworden de afgelopen tijd. Lesje accepteren to the max.
Ondertussen ben ik met een zelfbenoemde afscheidstour van mijn rechterborst bezig. Voor de operatie spreek ik nog een keer af met lieve vrienden en collega's. Ze vinden het niet echt grappig als ik het een afscheidstour noem. Ik vind het wel grappig. Er moet af en toe wat lucht in deze k#$% situatie. Er komt natuurlijk ook een groot welkomstfeest voor de nieuwe borst! Laten we er alsjeblieft ook een beetje om lachen. Grapje tussendoor. Mijn publiek lacht nog niet echt mee. Ik mag er grapjes over maken, zeggen ze, maar dat doen zij nog even niet. Okido.
De laatste twee dagen voor de operatie zijn heel gek. De laatste keer douchen. De laatste keer slapen met mijn eigen borsten. Voor alles een laatste keer. Zoooo raar. Ik houd enorm van in bad gaan en naar de sauna, maar een bad heb ik niet en sauna is niet zo goed voor mijn pijnlijke borst. Toch is dat wat ik het allerliefste wil. Ik slaap er nog een nachtje over en dan weet ik het zeker, ik ga zaterdagavond naar de sauna. Al is het maar om heerlijk te bubbelen in het bubbelbad, beetje te zwemmen, te genieten in het restaurant van een lekkere kip saté. En daar ga ik. Maar als ik m'n sportbh uittrek (die ik al 8 weken 24 uur per dag draag) voel ik hoe pijnlijk het is zonder die steun. En auwww mijn badjas schuurt tegen mijn tepel. Shit zeg, was dit dan toch helemaal geen goed idee?
Ik ga eerst in het warme kruidenbad. Het is etenstijd en het bad is nagenoeg leeg. Wat een geluk. Ik kan je niet uitleggen hoezeer ik geniet van het warme water om me heen. Wat een genot. En wat een traktatie voor mijn borst. De alleralleraller laatste keer sauna. Het allerlaatste bad. Ineens valt het me op. Overal om me heen. Borsten. Groot. Klein. Ferm vooruit. Hangend. In alle soorten en maten komen ze voorbij. Nooit eerder lette ik daar zo op in de sauna. Maar nu zie ik ze overal. Wees er trots op, wil ik roepen. Jij hebt ze nog! Ik vind ze allemaal even mooi. Had ik maar meer genoten van die van mij. Heel bewust voel ik hoe het water langs mijn borst gaat. Nu heb ik er nog gevoel in. Hoe raar dat dat straks weg is. Als ik het bad uitloop wil ik mijn borst vasthouden, auwwww. En ik voel: het is goed zo. Ik heb er zoveel pijn aan, het is niet goed wat erin zit, dus het is beter zo. Echt. Het is beter.
Als ik aan de friet met kip saté zit, moet ik weer mijn borst vasthouden omdat 'ie zoveel pijn doet. Zachtjes huil ik. Niemand ziet het, iedereen in het restaurant is met zichzelf bezig. Ik heb al dagen niet gehuild. Van de week dacht ik nog, huil ik wel genoeg? Dus ik vind het helemaal niet erg om hier nu te huilen. Het is me godsamme ook nog al wat allemaal. En deze emoties horen erbij. Morgen is de laatste dag voor de operatie. Mijn ouders komen naar me toe, we gaan samen eten en dan blijft mijn moeder slapen en brengt me naar het ziekenhuis. D Day. Ik weet niet of ik er klaar voor ben, maar ik ben het tegelijkertijd ook wel. Stik zenuwachtig. Het moet maar. Zo kan het ook niet langer.