Zo trots als een pauw show ik mijn nieuwe borst
De volgende stap is de wisseloperatie, waarin de tissue expander wordt vervangen voor een vaste siliconen prothese. Ik heb ervoor gekozen om deze operatie wat later te doen, zodat ik maximaal van de zomer kan genieten. En dat lukt aardig, mijn energie level is een tikje beter, ik kan zelfs alweer een balletje slaan op de tennisbaan en vlak voor mijn volgende operatie speel ik pijnvrij een wedstrijd waarbij ik ook alweer serveer.
Ik sta als eerste van de dag op de operatieplanning, dat is fijn, dan hoef ik niet zolang nuchter te blijven. Dit keer krijg ik geen luxe kamer voor mezelf, maar deel ik een kamer met een paar andere vrouwen. Als alles goed gaat mag ik vanmiddag weer naar huis. Mijn lieve paps en mams zie ik in alle vroegte bij het Monro en we krijgen een voorgesprekje met de verpleegkundige. Deze operatie is zo anders dan de vorige. Sowieso weet ik al een beetje wat er komen gaat, maar: veel belangrijker, dit is de laatste en nu krijg ik mijn definitieve borst!
De afgelopen tijd heb ik na moeten denken over wat voor soort prothese ik wil. Water gevuld, siliconen, druppelvormig of rond. En hoeveel CC? Zoveel keuze. Het duizelt me. Mijn plastisch adviseert me een siliconen druppelvormig implantaat. Enige nadeel daarvan is dat deze kan gaan draaien. Niet van achter naar voren, wat ik eerst dacht, maar van boven naar onder. Dan heb je dus de bolle kant boven zitten en de dunne kant onder. De kans dat dat gebeurt is klein, maar het komt voor en dan moet er weer geopereerd worden om de prothese te draaien. Hmm. Zul je net zien dat ik die pech heb. Mij niet gezien. Ik ga voor rond. En dan niet voor Pamela Anderson rond, maar voor een ronde prothese die niet helemaal gevuld is. Als je 'm vasthoudt is 'ie aan de bovenkant dus minder gevuld. Precies als een druppel, maar deze is rond en mag draaien wat 'ie wil. Qua inhoud ga ik voor siliconen. Moet je niet doen, hoor ik je denken, maar het niet zoveel uit of je voor water gevuld kiest, want dat zit in een siliconen hoes en daar reageert het lichaam net zo op als volledig siliconen. Daarbij kan water gevuld eerder stuk gaan en dan zit je met een lege prothese in je borst. Nee, rond en siliconen it is.
Ik maak nog even een selfie met m'n paps in m'n ziekenhuis schort en daar ga ik richting OK. Ik klets nog wat met de OK assistent en daar ga ik alweer onder zeil. Deze operatie zal een uur duren. Als ik wakker word kijk ik direct naar beneden. Hoe is het geworden? Ik kijk en ik ben zo blij met wat ik zie. Ik vind mijn nieuwe borst prachtig. Wow. Wat een kunstwerk. Het heeft ook niet die gekke vorm van de tissue expander, nee het is een mooie volle ronde borst. Perfect. Mijn plastisch chirurg komt langsgelopen en ik roep naar hem dat ik al even gekeken heb. Hij komt even bij me staan en vertelt me dat alles goed is gegaan en dat hij voor de kleinere maat prothese is gegaan. Hmm. Oke. Maar ik ben ook ontzettend afgevallen het afgelopen half jaar, dus dit paste het beste bij mijn andere borst. Ik vertrouw hem en het ziet er mooi uit en dat zeg ik hem.
Het duurt even voordat ik terug naar de kamer mag, de verpleegsters hebben het te druk. En dus krijg ik een ijsje en een kopje thee op de uitslaapkamer. Ik klets gezellig met de OK assistente en de anesthesist. Ik moet ontzettend plassen, maar dat zal ik wel verkeerd voelen, ik heb immers niks gedronken sinds ik wakker ben. Maar dan houd ik het echt niet meer en zeg ik de anesthesist dat ik moet plassen, maar dat dat vast niet kan. 'Natuurlijk kan dat wel, zegt hij, je hebt een zak vocht via je infuus gehad!'. Oh ja. Duuh. Ik mag op het personeelstoilet en met twee man aan mijn zijde schuifel ik richting het toilet. Wat een opluchting, als ik ben geweest.
Al gauw mag ik naar mijn kamer, waar mijn ouders blij zijn om me te zien. Ik ben zo trots als een pauw en roep: willen jullie het zien? Mijn vader kijkt een beetje bedenkelijk, maar ik dring aan en ik show mijn nieuwe borst. Ze vinden het ook mooi. Ik mag een lekker boterhammetje en wat drinken en dan is het wachten tot de plastisch langskomt om te checken en dan mag ik hopelijk naar huis. Het risico vandaag is een nabloeding, dat een paar uur na de operatie kan ontstaan.
Het duurt lang, mijn plastisch heeft veel operaties staan vandaag. Daar komt hij eindelijk. Alles is goed gegaan, hij heeft mijn tissue expander en de twee 'pas' protheses bij zich die ik graag mee naar huis wilde nemen. Wat ontzettend grappig om te zien dat dit in mijn lijf heeft gezeten. Ik heb geen nabloeding en dus mag ik naar huis. Wat een verschil met de vorige operatie. Ik heb wel pijn, maar dat valt echt in het niet bij de vorige operatie. Het is nu zes weken rustig aan doen met mijn arm, niet tillen, arm niet boven mijn schouder, zodat de prothese vast kan groeien. Dat lukt me wel.