Er tussen in
Van behandelings donderdag naar behandelings donderdag, met enigszins wat rustige dagen er tussen, naarmate DE donderdag dichterbij komt, neemt onrust toe, om op de dag zelf weer ontspannen te zijn. We gaan er weer voor, even op je tanden bijten, twee dagen knudde met een rietje, replay. Af en toe overvalt de realiteit me en danl stromen in stilte de tranen , mijn manier van druk van de ketel halen, nog steeds. Als kind en eigenlijk tot ik uit huis ging, was dat mijn enige manier, om met moeilijke thuissituaties om te gaan en dat waren er niet weinig... voor jezelf opkomen dmv praten was geen optie. Ik ga steeds vaker naar de blogs hier, lees de verhalen en voel toch een soort onzichtbare connectie met onbekenden, bij wie ook ik mijn gedachten kwijt kan, fijn!
Stand van zaken is, dat ik steeds vermoeider ben, af en toe pijntje bij slikken en borstbeen, hitte aanvallen(keukenrol binnen handbereik🤪) evenwicht ... maar het gekke is, dat ik van de behandelplek totaal geen last heb! De behandeling zelf is geen pretje, daarna af en toe wat steken en twee dagen blwahhh.
Als het goed is🤞🏼nog drie behandelingen, vier gehad.
Sterkte allemaal, wordt vervolgd