Ademt u maar door...

Dit wordt een stralend blog om de eenvoudige reden dat ik tijdens de bestralingsperiode weinig of niks te klagen heb gehad en dat is fijn natuurlijk.  Een samenvatting van deze periode die inmiddels alweer 2 maanden achter mij ligt.

Ademt u maar door......zegt de aardige stem door de intercom nadat ik enkele seconden van tevoren weer een hapje lucht genomen heb.

15 keer mag ik op de bestralingstafel plaatsnemen, van maandag t/m vrijdag en in de weekenden ben ik vrij, stralingsvrij dus eigenlijk. Met tussenpozen krijg ik 7 “shots” die hooguit tussen de 15 en 20 seconden duren voordat ik mijn hapje lucht weer mag uitblazen.

De cyclus is steeds hetzelfde en na een aantal keren weet ik precies wat toestel 2 of 5 boven mij doet. Van tevoren wordt mijn lijf in de juiste positie gepositioneerd zodat ik mooi tussen de lijntjes lig, daarna nog 2 controle foto's en het spel kan beginnen.

Het plafond waar ik tegenaan kijk is rustgevend, heel rustgevend zelfs, iets met blauwe lucht, gele blommen en rustige witte schaapjeswolkjes. Daarnaast een aangename temperatuur en een vriendelijke stem doet de rest.....

Ademt u in en vasthouden....ademt u maar weer door....ademt u in en vasthouden....ademt u maar weer door......ademt u in en vasthouden.....ademt u maar weer door.....ademt u in en vasthouden.....ademt u maar weer door......ademt u in en vasthouden.......ademt u maar weer door....ademt u in en vasthouden.....ademt u maar weer door.... ademt u in en vasthouden.....ademt u maar weer door............u bent klaar.......... ZZZzzzz..... hallo wakker worden!! Dat was er al vaker bijna van gekomen dat ik dreigde weg te dommelen naar mooie verre vakantieoorden....(-:

Dan roef, aankleden en rap naar huis, ik ben steeds zelf met de auto gereden en met een kwartiertje was ik meestal weer thuis. Mijn echtgenote is alleen bij de eerste en laatste bestraling meegegaan. Zij heeft dus eigenlijk de bestralingsperiode voor mij geopend en gesloten.

Halverwege de bestralingen begon mijn huid tussen de lijntjes te verkleuren van lichtrood naar donkerrood maar daar had ik verder geen last van. En ook hier weer onder het motto voorkomen is beter dan genezen vanaf het begin het litteken met omgeving elke dag rijkelijk ingesmeerd met cetomacrogol crème en dat heeft waarschijnlijk goed geholpen, Tegen het einde kreeg ik een beetje jeuk net onder het sleutelbeen wat in de twee weken na de laatste bestraling, zeg maar de nagloeiperiode steeds minder werd. Verder heb ik geen klachten gehad.

Prettig was dat de bestraling nagenoeg steeds in de avonduren was en ik overdag dus gewoon mijn “ding” kon blijven doen. Klussen, wandelen en andere normale zinnige of onzinnige dingetjes waarmee een dag wel eens gevuld wordt. Ik deed de bestraling gewoon erbij en dat ging goed, ik stond er niet al te veel bij stil. Dus achteraf was de bestraling de makkelijkste van de drie, gelukkig.

Nog iets over de Breath Hold techniek.

Omdat mijn borst aan de linkerzijde bestraald werd moest ik diep inademen en even vasthouden met de zogenaamde Breath Hold techniek.

Reden is dat door deze techniek er meer lucht in de longen zit en er zodoende meer ruimte komt tussen de ribben en het hart dat kennelijk hierdoor uit de bestralingszone komt te liggen. Als oefening geeft men meestal aan dat je na diep inademen de adem ongeveer 40 seconden kunt inhouden, dan zit je goed. Bij mij was het nooit langer als 15 hooguit 20 seconden dus dat was goed te doen.

Verhip ik ben Pedro mijn knaagmuis bijna vergeten. Tijdens de bestraling werd ik geacht om heel stil te liggen, muisstil dus en dankzij Pedro was dit zo gepiept, bedankt Pedro (–:

En nu op naar 7 jaar anti-hormoon therapie en wie weet wat mij daarbij nog allemaal boven het hoofd hangt...