Kwaliteit van gedachten

Kwaliteit van leven, meer dan eens word je tijdens je leven met dit begrip geconfronteerd. Jong of oud, man of vrouw, ziek of gezond het maakt niet uit maar kwaliteit van leven zul je hebben. Bepaal je deze kwaliteit zelf of bepalen anderen dat voor je?

Welke kwaliteit geef je aan een leven, dat is een moeilijke vraag die niet zomaar te beantwoorden is denk ik zo. Stel je deze vraag bij een geluksmomentje of bij een depri momentje, had je in het verleden meerdere geluksmomentjes of juist meerdere depri momentjes? Het verleden is geweest en het heden is het heden maar hoe ziet je toekomst eruit? Dat is de enige echte onzekere factor van deze drie. Voor mijn diagnose borstkanker was ik redelijk zorgeloos, medische check was goed, ik voelde mij goed en ik keek redelijk positief de toekomst in, een toekomst met veel plannen. Goed ik wist ook wel dat ik niet het eeuwige leven zou hebben, mijn geboorte ligt immers ondertussen al een end verder weg als mijn uiteindelijk afscheid van dit aardse  bestaan en ook voor mij is er dus geen ontkomen aan.  Alleen ligt dit afscheid hopelijk in een nog redelijke verre toekomst aan mij zal het niet liggen.

Eigenlijk is het begrip kwaliteit van leven een zeer subjectief begrip, ontzettend rekbaar en niet zomaar in een vast kader te omlijnen want dan zou het simpel zijn en dat is het zeker niet. Ook kanker kent volgens mij niet echt een vast omlijnd kader. Je kunt er van genezen en dan ziet je toekomst er weer redelijk zonnig uit. Ik ben genezen van borstkanker maar mag wel 7 jaar lang een anti-hormoon tabletje slikken voor het geval dat... dus misschien toch niet zo helemaal genezen en dat is het wolkje wat af en toe voor de redelijk zonnige toekomst schuift. Toegeven het is een klein wolkje dat niet al te veel schaduw werpt op mijn overwegend zonnig karakter.

Ik las laatst ergens een tegeltjeswijsheid “ de kwaliteit van je gedachten bepaald je kwaliteit van leven” en daar kan ik mij wel in vinden, ik vind het een mooie. Wat nu wanneer jezelf of je partner niet meer kan genezen van die vreselijke ziekte?  Wanneer ik dit naar mijzelf vertaal dan weet ik wel zeker dit op mijn “kwaliteit van gedachten” een behoorlijke invloed zou hebben vergezeld met duizend vragen en gevoelens.

Wat nu wanneer het middel erger is als de kwaal en je bijv. door medicijngebruik i.p.v. lekker wandelend jezelf tergend langzaam voortbeweegt waarbij je de “kwaliteit van leven” als een loden last mee moet sjouwen. Wat nu wanneer je een dierbaar iemand verloren hebt met wie je alle vreugd en verdriet kon delen, kan je dan nog wel spreken van enige kwaliteit van gedachten en ik heb bewondering voor mensen die zelfs dan tussen de donkere wolken een zonnestraaltje weten te vinden.

Vraag aan mensen van een wandelclub hoe het met hun kwaliteit van leven gesteld is wanneer ze van de ene op de andere dag hun wandelschoenen aan de wilgen moeten hangen of vraag aan fanatieke leden van een schaakclub hoe het met hun kwaliteit van leven gesteld is wanneer ze van de ene op de andere dag het verschil tussen een paard en een loper niet meer kunnen zien. Wat zijn je alternatieven wanneer je ongeneeslijk ziek bent?

Mijn gedachten houden zich nu voornamelijk bezig met mijn eerste jaarlijkse controlebeurt komende februari. Zeg maar een soort van APK keuring waarbij de loep weer op mijn lichaam gelegd gaat worden op zoek naar, ja naar wat? Naar dat kleine onrustige celletje of een of ander nog niet eerder opgemerkt verdwaald tumortje? 

 Een ieder kent zijn eigen lichaam het beste, wanneer ik het nu eens met dat verdwaalde tumortje op een akkoordje gooi in de zin van... kijk tumortje ik wijs je een mooi verstopt plekje in mijn lijf aan waar ze je never nooit vinden maar alleen onder die voorwaarde dat jij je de eerste 10 jaar gedeisd houdt. Zo niet zorg ik dat je een lading chemo over je gestort krijgt waar je akelig misselijk van wordt en je rustige tumordaagjes verder geteld zijn...dus een soort van win-win situatie en zo wandel ik, uiteraard samen met mevrouw Sjozef, rustigjes de komende 10 jaar van apk keuring naar apk keuring, neem mijn fotocamera mee, schiet wat  kiekjes, geniet van de omgeving en daarna zien we wel weer verder.   

Ik heb trouwens het gevoel dat het paard bij het maken van de foto mijn gedachten kon lezen maar dit terzijde..😊