Alvleesklierkanker! De eerste kuur in Duitsland.

Dinsdagochtend worden door de huisarts de hechtingen van de longdrain verwijderd en een paar uur later wordt het bultje op L.’s slaap weggesneden wat weer nieuwe hechtingen oplevert en een grote witte pleister.

Woensdagavond zijn we na het avondeten vertrokken naar Krefeld. Na een dag werken en het slechte weer onderweg is het best een pittige rit. Je voor het eerst melden in Gasthof Kling is een rare gewaarwording. Niemand kijkt op van L’s korte haar of de grote witte pleister aan de zijkant van haar hoofd. De eerste vraag is of ze morgen nuchter moet zijn, dat is niet het geval waarmee het inchecken is afgerond. De waard helpt de bagage naar boven sjouwen. We hebben een heel eenvoudige kamer, het is er schoon en het volstaat.

We slapen goed en bij het ontbijt zitten we met andere Nederlanders aan een tafel. We horen positieve verhalen. We maken nog even een wandeling en om klokslag 10:00 melden wij ons in de Helios Kliniek. Het gebruikelijke ritueel bij een ziekenhuis opname voltrekt zich inclusief het plaatsen van het armbandje. Vandaag wordt en niet veel meer gedaan dan bloedafname en een hartfilmpje maken. L. krijgt de gelegenheid om zich de mores van het ziekenhuis eigen te maken. Anders dan in Nederland neem je hier je eigen handdoeken mee. Er is een kleine maar efficiënte staf. Geen apart personeel om bedden te verplaatsen. Dat doen verpleegkundigen en artsen zelf. Een verpleegkundige staat direct voor je klaar als er een infuus moet worden vervangen of iets dergelijks maar als je belt omdat je infuuspomp weer opgeladen moet worden krijg je een waarschuwende blik. Dat zijn zaken die je hier zelf regelt.

Van veel mensen is ook de partner er. Er zijn ook mensen met jonge kinderen, een eigen bedrijf waarvoor dat geen optie is. Dat is dan best pittig. Heb je iets nodig vanuit het dorp dan is er altijd wel iemand bereid dat voor je te halen.

Vrijdagochtend krijgt L. hyperthermie (https://www.kanker.nl/bibliotheek/hyperthermie/behandeling/730-hyperthe…). Even later wordt het infuus via de PAC aangesloten. Dit keer zonder problemen. Eerst wordt er een paar uur een zoutoplossing ingespoeld en daarna begint de eerste kuur. De PAC is zo afgeplakt dat L. gewoon kan douchen. Het loopt allemaal best wel soepel. Geen verhoging en de darmwerking is ook weer op orde.

Het is druk. Alle zeven kamers zijn bezet en ook op andere verdiepingen zijn Nederlanders ondergebracht. Een bizar idee eigenlijk dat tientallen Nederlanders honderden kilometers moet reizen voor hun behandelingen die door Nederlandse ziektekostenverzekeraars inclusief de reiskosten worden vergoed. Er zijn mensen uit Drachten, Hardenberg, Gouda, Wijk en Aalburg, ….. De een is vrachtwagenchauffeur, een ander oud-rechter, weer iemand anders zit in de ICT. Wat ze allemaal samenbrengt is kanker en de zoektocht naar kwaliteit van leven. Er zijn vele wegen naar Helios. De een heeft het op eigen kracht ontdekt, wij via vrienden, een ander via zijn kerk. Het zijn allemaal mensen die op de een of andere manier gewend zijn een stapje extra te doen. Dat geeft al snel het gevoel dat je met oude vrienden in gesprek bent.

Veel tijd brengen wij door in de gemeenschappelijke ruimte. Omdat kanker is wat ons bindt gaan veel gesprekken hierover. Maar er is ook tijd voor een gezelschapsspel, verhalen over vakanties, kleinkinderen en zo af en toe een mop of anekdote. Fijn dat er ook gelachen kan worden.

Als vrijdag op zaterdagnacht de laatste en de zwaarste van de drie kuren start krijgt L. ijsklontjes in haar mond. Van misselijkheid is in ieder geval geen sprake. Als ik zondagochtend binnen kom ziet ze er zelfs stralend uit. Wat een verschil met de vorige keer. In de nacht van zondag op maandag zit de chemo er dan eindelijk in. Al met al is het rustiger gegaan dan de eerste keer. Nu volgt er nog een paar uur naspoelen met zoutoplossing. Om 07:00 krijgt L. dan nog een keer hyperthermie. Na het ontbijten checken we uit en om 12:30 zijn we thuis. L. is bekaf, voelt zich af en toe een beetje misselijk maar wat een verschil met vorige keer. Dinsdag aan het eind van de ochtend geef ik haar nog een injectie met Neulasta dat het beenmerg stimuleert witte bloedlichaampjes aan te maken. En dan zit de eerste kuur van de Helios kliniek er op.

Het is nu zaak te herstellen, aan te sterken en weer een paar kilo aan te komen.

De poli dermatologie belt omdat de patholoog heeft laten weten dat het weggesneden bultje geen fistel maar een uitzaaiing is. Ik geef het faxnummer van de Helios zodat ze dat kunnen meenemen in de verdere behandeling.