Alvleesklierkanker, een wens in vervulling!

"Dan wordt ik dus misschien nooit oma" was een van de eerste reacties die L. gaf nadat we de diagnose "ernstig vermoeden van alvleesklierkanker" te horen hadden kregen. Het was juni 2013.
Afgelopen vrijdag is L's dochter bevallen van een prachtig meisje. Kind, moeder en vader maken het goed en zo ook oma en opa.
Het was wel een vreemde gewaarwording om bijna 1,5 jaar later weer in het zelfde ziekenhuis op dezelfde etage maar circa 150 meter verder op te staan. Stonden we toen voor een zwarte afgrond nu stonden we daar bij het begin van een nieuw leven. Veel verder dan dit kunnen ervaringen niet uit elkaar liggen.
De afgelopen periode is er hard gewerkt aan het nieuwe huis van de jonge ouders en L. heeft er volop aan meegewerkt. Er moest een hoop gebeuren in een korte tijd. Nadat afgelopen donderdag de nieuwe keuken was geplaatst was alles en iedereen er klaar voor. Zo ook kennelijk de baby die de volgende dag is geboren.
Zo gaan we een nieuwe levensfase in en hopen lang van dit kleinkind te mogen genieten.