Alvleesklierkanker! Herstel van de kuur gaat slecht.

Het herstel na de chemo verliep heel langzaam, maar stukjes bij beetjes ging het wat de goede kant op. L. at weer wat en het drinken ging ook wat beter.

Op woensdagavond kunnen we zelfs naar een balletvoorstelling in de Goudse Schouwburg. Maar als vrijdag de darmwerking een probleem wordt gaat het gewonnen terrein binnen de kortste keren weer verloren.

L. kan nog maar nauwelijks wat eten en ze kan niet meer dan tussen de ½ en 1 liter drinken op een dag. Na overleg met het LUMC wordt de medicatie aangepast. Weer drie medicijnen erbij. Het bijhouden van L.’s medicatie is best een klus en ik moet uitkijken dat ik mijn eigen medicijnen niet verwaarloos.

Wat we ook proberen niets blijft binnen. Een kopje verse tomatensoep, een kopje thee, een smoothie, een cracker met kaas, de helft van een bouwsteentje, een paar stukjes mandarijn, een half Melba taostje. Het gaat allemaal met moeite naar binnen en komt er zo weer uit. Zelfs een slokje water lukt niet. Het enige dat af en toe wat langer binnen blijft zijn een paar slokjes sinaasappelsap.

Het valt mij zwaar te zien hoe L. verzwakt terwijl ze zo haar best doet wat te eten en te drinken. Ik ken het zelf niet om te beroerd te zijn om te eten en/of te drinken en kan mij er ook niet zoveel bij voorstellen. Wat ik wel kan doen is zorgen dat het huis gezellig, schoon en behaaglijk is en blijft. Dat als ze een paar slokjes kan drinken er vers sinaasappelsap onder handbereik staat, dat ze haar medicijnen op tijd inneemt en bijhouden wanneer ze wat inneemt. Maar het blijft een machteloos gevoel.

Als ik maandagavond na mijn yogales weer thuis kom is het duidelijk dat ze hoge koorts heeft, 39,8 meten we. We houden ruggespraak met het LUMC en die willen haar zien. Even na 23:00 melden wij ons bij de SpoedEisende Hulp (SEH). De verpleegster meet 39,3. Rap worden er een aantal buisjes en flesjes bloed verzameld en samen met urine naar het laboratorium gebracht voor onderzoek. Een infuus met zoutoplossing wordt ingebracht waarmee ook paracetamol inloopt om de koorts wat te gaan drukken. Even later wordt L. opgehaald om röntgenfoto’s te laten maken.

Om 02:00 zijn er uitslagen binnen en worden we bijgepraat door de arts. De chemo heeft, zoals verwacht, de witte bloedlichaampjes gedecimeerd waarmee haar weerstand laag is. Ergens zit een ontsteking die de koorts veroorzaakt. Waar precies moet de komende dag(en) worden uitgezocht maar het vocht in de linkerlong, dat duidelijk is toegenomen, is de meest voor de hand liggende verdachte. L. mag niet meer mee naar huis. We hadden daar al rekening mee gehouden. Ik ga het koffertje pakken dat in de haast is ingepakt en we brengen haar naar haar kamer. Ergens ben ik wel een beetje opgelucht dat ze nu in professionele handen is, maar het is ook weer een stapje verder en naar beneden.

Om 03:15 ben ik weer thuis en val als een blok is slaap.

’s-Ochtends heb ik L. even aan de telefoon ze klinkt timide. Als ik ’s-middags op bezoek ga is de koorts, ondanks de breed spectrum antibiotica en de paracetamol, nog steeds niet geweken. Alleen de misselijkheid is wat afgenomen. De kleine beetjes eten die er nu ingaan blijven binnen. L. wordt na een halfuur gehaald om vocht achter haar linkerlong weg te laten halen. Ik loop mee naar de desbetreffende afdeling. De arts legt uit wat de procedure en de risico’s zijn. Meer dan 1½ liter wordt er in ieder geval niet weggehaald omdat anders de bloeddruk te veel daalt. Er wordt 1½ liter weggehaald.

De oncoloog komt langs. Als de kweken van het vannacht afgenomen bloed en urine klaar zijn moet er duidelijkheid zijn wat er speelt. Is er sprake van een long- of blaasontsteking of iets dergelijks of is het de bijwerking van de chemo. Is het een ontsteking dan wordt die met specifieke middelen aangepakt. Is de oorzaak te zoeken in de bijwerking van de chemo dan dienen er binnenkort keuzes te worden gemaakt. Een gesprek hierover gaat waarschijnlijk a.s. donderdagochtend plaatsvinden. De verwachting is dat L. in de loop van donderdag weer naar huis komt. De kuur waarvoor a.s. vrijdag een afspraak staat is in ieder geval van de baan.

3 reacties

Beste Rob, zal wel een heel zware kuur zijn. Ik besef nu, als nooit eerder hoe zwaar mensen het kunnen hebben in ziekte. Ook het gevoel van onmacht, van een strijd tussen de ziekte en daar tegenover de chemokuur die de ziekte bestrijd. Wat een gevecht.......
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14