Alvleesklierkanker! Onrustige weken!!!

Graag had ik hier weer geschreven dat, ook na de 39ste kuur, ons leven “rustig voortkabbelt” maar dat is niet het geval.
Eerst maar het goede en mooie nieuws. Vrijdagmiddag 20 april zijn wij weer oma en opa geworden. Kyona (klein geluk) is even over half vier geboren en met moeder en kind gaat het goed. Ook haar “grote” zus vindt het helemaal geweldig al is het maar omdat de oma’s en opa’s zo vaak langs komen.

Dan de andere kant. Het wat zeurende gevoel dat L. de afgelopen tijd in haar zij ervaart is langzaam overgegaan in pijn en sinds half april grijpen we weer terug op de pijnmedicatie van eind 2015, tweemaal daags 5mg oxydcodon met verlengde afgifte aangevuld met 5mg oxycodon bij doorbraakpijn. In mei zal er naast de reguliere CT-csan ook een MRI-scan worden gedaan. Dat wordt nog spannend.

Een week later begint om 20:30 L’s kaak ongecontroleerd te bewegen en verdwijnt de spanning in de spieren van haar gezicht. Spreken kan ze niet meer. Het ziet er eng uit en ik zie de paniek in haar ogen. Communiceren gaat via papier. Langzaam trekken de symptomen weg en komt ook haar spraak terug. Er lijken geen blijvende klachten te zijn. Maar weer een afspraak bij de huisarts maken. Om 22:30 verslechtert L’s spraak weer. We besluiten naar de HAP te gaan. Na een aantal neurologische testjes is de voorlopige diagnose een lichte TIA. Met bloedverdunners en de opdracht om via de huisarts een afspraak te maken voor op de TIA-polikliniek gaan we weer naar huis.

De neuroloog laat weten dat hij niet wil dat L. naar de TIA poli gaat maar wil haar zelf zien. Uit het gesprek begrijpen we dat de neuroloog zich weliswaar kan vinden in de diagnose van een lichte TIA maar dat dat geen verklaring geeft voor de ongecontroleerde beweging van de kaak. Een TIA geeft uitvalverschijnselen en ongecontroleerde bewegingen duiden op iets anders. Vooralsnog ziet de neuroloog geen verband met kanker omdat de symptomen dan niet van voorbijgaande aard zouden moeten zijn. De gebruikelijke onderzoeken, een MRI van het hoofd, een echo van de halsslagaders en een EEG worden nog voor dezelfde week ingeroosterd en begin mei krijgen we te horen wat deze onderzoeken hebben opgeleverd. De dag na de uitslag staat de opname in Helios in de agenda, ik heb al een kopie van de MRI voor Dr Helmer.
Zelf ben ik begin april op controle geweest bij de cardioloog wat aanleiding was voor het inroosteren van weer een cardioversie en het maken van een echo. Op de dag zelf klopt mijn hart in een keurig ritme zodat de cardioversie kan worden geannuleerd. De echo geeft aan dat mijn hart voldoende knijpkracht geeft. Het advies van de cardioloog is om een ablatie te ondergaan. Wordt vervolgd.