Hoe gaan de zonnige dagen

Het is ondertussen zomers weer geworden. 
Ik moet eerlijk zijn dat, ondanks ik niet veel naar buiten kan, het wel een fijn gevoel geeft. 
Ik voel de achteruitgang van mijn lichaam. 
Het voelt alsof de Leiomysarcoom zo groeit dat alles in de ‘knel’ is gekomen. Dit is natuurlijk ook zo. 
De tumor zit dus in en om de milt met uitzaaiingen in de lever en alvleesklierhals en vlekjes op de longen. Dit is ondertussn enkele maanden gelede.  Het zal alleen maar toenemen. 😢. Ik schreef al eerder dat het me raakt en onzeker maakt dat ik niet meer naar een specialist/oncoloog hoef te gaan. Je weet dan zeker dat je aan het wachten bent op…. (Dit kan ik niet uitspreken/typen). 
Ik moet ook zeggen dat ik dankbaar ben dat ik toch weer een paar maanden verder ben. Ook al is dat niet altijd gemakkelijk. Heb vaak verdrietige momenten. Trek me bij pijn en verdriet het liefst alleen terug. 
De oproep van het hospice heb ik even vooruit geschoven. Wil dit zo lang mogelijk uitstellen maar zou hier, als het kan, wel de laatste dagen naartoe willen. 
Het is ondertussen bijna 13.30 uur. Grootste gedeelte van deze dag heb ik liggend doorgebracht. 
Maar vanochtendvroeg kwam mijn oudste dochter met kleine Mats. Heerlijk met ze geknuffeld. Zooo fijn als ze er zijn ook al is het maar even. 
Vanmiddag komt mijn jongste dochter en gaan we lekker samen lunchen, knuffelen en kletsen. Heerlijk 🥰. Hier moet ik dus wel energie voor opladen en dat kost me een dag. Maar, dan hebben we die fijne dag toch maar weer mogen beleven. Dan ben ik toch weer dankbaar 🍀