Achtste dag thuis

Het is wel duidelijk dat de chemo zijn tijd nodig heeft om de schade aan te richten. Vandaag gaat het slechter met eten, 'van kop tot kont' eist zijn tol. Naar binnen gaat het met moeite. Brood en dat soort 'zware' dingen krijgt P. niet weg. Soep gaat goed en gelukkig is alle kippensoep van vanavond binnen gebleven. Vreemd als je zo'n moeite hebt met eten, ik ben blij als hij wat eet en dat binnen kan houden. Een omelet met spek en witte bonen in tomatensaus (echt wel zijn lievelingsontbijt), bleek, ondanks goede zin erin, toch niet haalbaar. Omdat een van de medicijnen niet met zuivel mag (en er ook flink wat tijd tussen medicijn en zuivel moet zitten), is het gewone yoghurtontbijt geen optie. 's nachts yoghurt en vandaag soep gelukkig wel. Dus dat was het wel vandaag wat eten betreft, samen met wat toastjes met eiersalade die ook binnen mogen blijven.

Drinken blijft een aandachtspunt. Ik tel niet alles en maak een ruwe schatting van de hoeveelheid die hij drinkt. Het is nog genoeg, maar ik blijf wel opletten. En terwijl ik dit zit te typen hoor ik op de achtergrond een van mijn favoriete 'onthaast' programma's: We zijn er bijna. Dus dat maar eerst even kijken voordat ik verder ga. We hebben ook een caravan en genieten van de vakanties daarmee. De hele dag doe je niks en toch ben je bezig. Helaas ging dat deze zomer niet door vanwege de onderzoeken en de stamceltransplantatie. Gelukkig hebben we in mei wel twee weken op een camping kunnen staan. Vandaag vertelde een van de deelnemers dat hij kanker heeft. En dan zie je hoeveel impact dat heeft op iemand en de omgeving. De man was gewoon opgelucht dat hij het verteld had, want hij had het al twee weken met zich meegedragen. Dat is het, je draagt het mee. Ook al voel je je niet ziek, je bent het wel. Het is er altijd, of het goed of slecht met je gaat. Kanker is zo'n ziekte die er actief of passief is in je leven. Je houdt er altijd rekening mee, ook al wil je dat niet. Gelukkig maken we gewoon wel plannen voor nieuwe reizen nadat de twee inductiekuren straks achter de rug zijn en we er weer op uit kunnen trekken. 

Maar dat is voor later. Vandaag heb ik wat gewerkt, dat was ook wel fijn. Ik heb zorgverlof maar kan ook thuis werken, wat ik nu weer af en toe doe. De afleiding en het verzetten van de gedachten is prettig. P. ligt toch op de bank, dus die mist mij niet. Aan het einde van de dag gaan we nog even een rondje lopen, zo'n 20 minuten. Halverwege even op een bankje uitrusten. Het gaat goed en dat is mooi, want bewegen blijft belangrijk. 

Morgen weer op tijd naar het ziekenhuis voor controle nummer 4.