Vierde dag thuis

Vandaag de tweede controle in het ziekenhuis. De bloedwaarden zijn al gedaald:

• trombocyten (bloedplaatjes) van 226 naar 153,
• leucocyten (hoeveelheid witte bloedcellen in een bepaalde hoeveelheid bloed) van 8.0 naar 2.6 
• neutrofielen (witte bloedcellen) nu 2.5, de waarde van 21-8 weet ik niet.
• erytrocyten (rode bloedcellen) van 3.7 naar 4.0,
• hematocriet (rode bloedcellen per liter bloed) van 0.38 naar 0.41 
• hemoglobine van 8.3 naar 8.8.

De rode doen het dus nog goed, de afweercellen en bloedplaatjes gaan naar beneden. Dat is natuurlijk te verwachten, in de 'dip' zullen deze nog lager zijn. 

We letten dus nog steeds goed op hygiëne en ontsmetting. En ook op beweging en voeding. We zijn naar het ziekenhuis gefietst, dat gaat nog steeds goed. De trap oplopen (twee verdiepingen) was wel even vermoeiend. In de middag weer een wandeling van drie kwartier gemaakt met een ijsje als beloning. Het eten vandaag ging goed. P. eet wel wat kleinere porties, dat gaat makkelijker en geeft geen opgeblazen gevoel. Daar helpt cola bij hem inderdaad ook tegen (heb ik ergens gelezen als tip), waarschijnlijk omdat dat het boeren 'activeert' ;-).  Medicijnen innemen is lastig als het er veel zijn ('s ochtends en 's avonds). De grote tabletten breek ik nu door, dat gaat toch iets makkelijker.

Al met al is iedereen tot nu toe tevreden. De bacterie die is gevonden in de stamcellen is niet 'kwaadaardig' en zal niet zo snel ziekmakend zijn. Het is zoiets als een bacterie van de huid die bij het prikken naar binnen kan gaan. Goed nieuws dus en daarover hebben we geen zorgen. Niet dat we die nu veel hebben, we zijn vooral benieuwd naar het verloop verder. Niet iedereen heeft veel en/of dezelfde klachten. Het is zo'n persoonlijk traject dat je er weinig van kunt zeggen. Af en toe realiseer ik me dat P. ernstig ziek is en dat het zo vreemd is om dat te beseffen als je aan de buitenkant zo weinig merkt. Als we in een ziekenhuis zijn en daar zoveel mensen zien op de afdeling oncologie, denk ik altijd dat die wel heel erg ziek zullen zijn. Alsof P. dat dan niet is, maar dat is hij natuurlijk ook. Hij heeft zelf de hoop dat hij er nog 8 tot 10 jaar bij mag krijgen na deze behandeling en ik vind het heel gek om daar over na te denken. Niet dat ik dat niet wil, maar omdat ik me er gewoon niets bij voor kan stellen dat het niet zo zou zijn. 

Maar goed, het is nu weekend en dus twee dagen geen controle, maandag weer. Een weekend is het niet echt, we leven in onze eigen 'bubbel' en dat betekent dus geen 'weekendactiviteiten' die je normaal zou hebben. Morgen maar eens het bed verschonen, wat boodschappen doen en wandelen, dan zijn we al weer wat uurtjes verder. Al met al is de eerste week dus alweer bijna voorbij, op naar week 2.