Na de mooiste vakantie ooit, start de roller coaster weer

"Doe vooral wat leuke dingen", was het advies van de oncoloog toen we in het Kanker Instituut van het Erasmus MC waren. Een paar dagen later zijn we alsnog op vakantie naar Frankrijk gegaan. 

De vakantie was heerlijk. We hadden een huis gehuurd in een klein dorp, middenin een woud. De bomen waren reusachtig groot en de stilte viel als een warme deken over ons. We hebben leuke uitjes gedaan en extra veel van elkaar genoten. Misschien nog wel meer dan anders. 

Op de terugweg naar huis schoot door mijn hoofd: we rijden terug naar de wereld waarin ik kanker heb. Nu start het pas echt. En dat was ook zo. 

Toen we op vakantie waren kwam de uitslag binnen van de herbeoordeling van de conisatie. Die was vele malen gedetailleerder, maar voor zover ik kon beoordelen waren geen andere dingen gevonden. Ook de 'kankerfase' bleef gelijk: 1b1. 

Vorige week startten de onderzoeken. Meteen in de week nadat we terug waren van vakantie heb ik een gesprek gehad met de anesthesist en is een MRI-scan uitgevoerd. De MRI-scan was vervroegd omdat ze op korte termijn de operatie willen uitvoeren. 

Vrijdagochtend vond de MRI-scan plaats. Na het avondeten keek ik in mijn patiëntenportaal en ja hoor: de uitslag was binnen. De conclusie van de MRI scan was een feestje waard: na conisatie zijn geen tumoren aangetroffen! Met andere woorden: snijvlakken conisatie zijn niet schoon, maar die cellen zijn nog niet samengevoegd tot een tumor. Zou ik dan echt een tweede kans krijgen?

Vandaag zijn we op gesprek geweest bij de oncoloog. Ze herhaalde de conclusie die we al hebben gelezen. Toch heel fijn om te horen dat we die correct hebben geïnterpreteerd. Dit betekent: de Wertheim operatie wordt gepland en is daarmee de volgende stap in deze achtbaan.

Bij de Wertheim worden de baarmoeder, ophangbanden, eileiders en lymfeklieren verwijderd. Het is nog even afwachten of ik wordt ingeloot voor de RACC-methode, of dat de conventionele operatie gaat worden uitgevoerd. Ook de datum is nog niet duidelijk. Nog even spannend dus. 

Ik kijk ontzettend uit naar de operatie. Wil graag dat de volgende stap wordt gezet en ik kan werken aan herstel. 

Emotioneel ben ik benieuwd hoe mijn kinderen gaan reageren op de komende periode. De oudste is al elke dag zenuwachtig wanneer ik naar het ziekenhuis moet. Het houdt hem bezig. Ik betrek hem waar mogelijk. 

Bovenal overheerst dankbaarheid. Ik ben dankbaar om in een land te mogen leven dat bevolkingsonderzoeken faciliteert. Dankbaar dat we een van de beste gezondheidszorgen hebben ter wereld. Dankbaar dat één van de beste ziekenhuizen ter wereld op dit gebied mij willen helpen. Dankbaar dat we er nu achter komen en de kanker nog te verhelpen is, in plaats van dat we er (veel) te laat achter komen. Dankbaar voor de tweede kans die mij waarschijnlijk is gegund. Dankbaar voor alle extra tijd die ik waarschijnlijk met mijn gezin, familie en vrienden mag doorbrengen. Dankbaar voor alle lieve mensen om me heen. Dankbaar dat wordt gepland dat mijn man, ongeacht de datum, gewoon in het ziekenhuis kan zijn als hij dat wil. Dankbaar voor alle lieve berichten, telefoontjes, appjes, cadeautjes, etentjes en ga zo maar door. Dankbaar voor de extra aandacht die mijn omgeving geeft aan onze kinderen. Dankbaar voor iedereen die zo ontzettend meeleeft. Dankbaar dat ik nog even mag blijven leven, met iedereen om me heen. 

Nu eerst nog even vol goede moed de operatie in gaan en de positiviteit vasthouden.