De Alpe Huez op!

Het is alweer ruim een maand geleden dat ik de de Alpe d’Huez mocht beklimmen. Door allerlei andere leuke dingen (lees o.a. weekendjes weg) kwam ik er niet eerder aan toe hier iets over te schrijven maar ik wil graag deze mooie en onvergetelijke ervaring met jullie delen!

Rond oktober kregen we op mijn werk tijdens een vergadering informatie over ‘Flevoland Fietst Tegen Kanker’ (FFTK). Een jonge organisatie die zich samen met scholen uit Flevoland inzet voor Alpe d’HuZes. De leerlingen die mee gaan mogen op de zondag voor de officiële Alpe d’HuZes dag de berg beklimmen en voor de rest van de week doen zij vrijwilligerswerk. En natuurlijk zamelen ze in de aanloop naar deze week toe zo veel mogelijk geld in.
Wij wilden hier als school graag aan mee doen, uiteindelijk gingen er vijf van onze leerlingen mee. Dit betekende dat er ruimte was voor twee docenten om mee te gaan. Het hele team stond er op dat ik dit avontuur aan zou gaan, wat ik uiteraard ook heel graag wilde! Daarnaast ging onze gymdocent mee, een collega waar ik ook goed mee op kan schieten.

We vertrokken op vrijdag 26 mei, samen met drie andere scholen, om 18.00 richting Frankrijk. Een lange busrit met weinig slaap volgde. Zaterdag ochtend 9.00 kwamen we aan op de camping onder aan de Alpe Huez; Camping la Piscine. De tentjes werden opgezet en ’s middags gingen we met alle leerlingen een stukje in fietsen. Dat laatste was maar goed ook want de opbrengst van dit stukje fietsen was een lekke band, een ketting doormidden en een wiel met nog maar een paar spaken… Er moest dus nog het een en ander gerepareerd worden voordat de leerlingen de volgende dag de berg op konden fietsen. Zaterdagavond hadden we onze eigen bezinning avond. Er werden twee persoonlijke verhalen verteld en vervolgens mocht iedereen een kaars neerzetten in de vorm van een hart. Het was een mooie en emotionele avond voor iedereen. Op zondag gingen we allemaal één keer de berg op in een mooi tenue van FFTK. Ik was van te voren best zenuwachtig, “zou ik het wel halen..?” Een van de docenten die mee was, zei zaterdagavond tegen mij “Als je het morgen zwaar hebt de berg op, bedenk dan eens wat je allemaal hebt meegemaakt en dat je nu gewoon die berg op fietst!” Nou die zin is een paar keer door me heen gegaan, want wat was het zwaar, met 30! graden omhoog fietsen! Maar wat een fantastische ervaring was dit al!Maandag hadden we een dagje ‘vrij’ en dinsdag t/m donderdag deden de leerlingen vrijwilligerswerk in het dorp en boven op de berg.

Woensdag avond ging ik al vroeg naar bed want we wilden om 3.30 naar het dorp fietsen om om 4.30 te gaan starten. Met zes docenten (waarvan twee tevens organisatoren) zaten we in team FFTK, ter herkenning met een roze flamingo op onze helmen. Om 3.00 ging de wekker… Wieleroutfit aan, voorraad eten in de zakken en snel even wat ontbijten. En daar gingen we, in het donker naar het dorp. Onze leerlingen die om 2.00 al waren opgestaan wezen ons met zaklampen de richting die we moesten fietsen naar de start toe.
Iets over half vijf reden we over de start. Doordat we zondag al een keer omhoog waren gefietst wist ik wat me te wachten stond qua beklimming maar niet hoe mooi, emotioneel en bijzonder dit zou zijn….
Na de eerste twee bochten werd ik erop gewezen dat ik naar het dorp moest kijken; vanuit het dorp zag je een lange sliert van lichtjes naar de berg fietsen, wat een prachtig gezicht was dat!
In de bochten stonden kaarsen te branden, een mooi gezicht maar ook emotioneel als je een grote kerel bij een kaars helemaal kapot ziet gaan van verdriet…
Samen met een collega bereikte ik na een uur en een kwartier de top, het fietsen ging super dus ik wilde nog wel een paar keer omhoog!

De tweede rit was een hele andere rit, na de stilte rit was er nu ruimte voor muziek en aanmoedigingen. Dit keer fietste ik zonder collega’s en raakte ik onderweg aan de praat met mede fietsers. Hoe trots was ik op onze leerlingen als mensen aan mij vroegen van welk team ik was en ik dan uitlegde dat ik van ‘Flevoland Fietst Tegen Kanker' was, dat ze dan zeiden “Oh, ik heb een armbandje/pet/t-shirt (ja, de leerlingen deden ook mergendise) van jullie gekocht! Wat super dat jullie dit doen!” Maar ook hier weer ontroerende verhalen van mensen die een dierbare waren verloren…
De tweede keer finishte ik wel weer samen met een collega die ik achterop fietste, samen gingen we hand in hand de finish over. Helaas speelde een oude blessure parten waarop ik besloot niet nog een keer omhoog te gaan.
Na een tijdje gerelaxt te hebben bij het zwembad zocht ik mijn collega op die in bocht 21 stond samen met onze leerlingen om de deelnemers aan te moedigen. Wat maakten ze er een feestje van! Zingen, dansen, aanmoedigen, mensen die dat wilden een duwtje geven en dat non stop van 4.30 tot 17.30. Wat een kanjers! En zo mooi dat alle deelnemers ze tijdens hun laatste klim allemaal bedankten. En dat is waar FFTK voor staat; een project voor, door en met leerlingen.

Kortom, het was een fantastische week om nooit te vergeten en ik ben super trots op mezelf dat ik dit maar mooi geflikt heb! Ik hoop dat ik volgend jaar weer mee mag!

https://www.crowdfundingvoorclubs.nl/fftk/goal/supportpage/leontien-van…

www.flevolandfietsttegenkanker.nl