(terug)blik(ken)

De laatste tijd betrap ik mij erop dat ik steeds vaker terugblik op het verleden. Nou ja, het mijne dan toch. Vaak daarbij geholpen door omroep ONS, maar soms ook spontaan  terwijl ik boodschappen loop te doen.

Zo was ik gisteren bij de lokale Appie toen ik opeens iets zag wat ik kende uit mijn jeugd en wat ik ogenblikkelijk heb aangeschaft: Een blik nasi goreng. Ok het was een ander merk, vroeger was dat Suzi Wan, terwijl je tegenwoordig heel strijdlustig KUNG FU wordt toegeschreeuwd vanaf het etiket.

Nou weet ik niet of jullie je het kunnen herinneren, dat rijstgerecht met wat onbestemde kruiden, groenten en vlees dat zo strak in dat blik zat, dat als je het blik leegschudde boven de pan, dat er dan een blikvormige kolom "iets" met een zuigend geluid in de pan belandde dat in niets leek op nasi goreng. Liefhebbers van de oosterse keuken die nu al halverwege het typen van een boze petitie zijn teneinde mij voorgoed te verbannen van kanker.nl en de rest van de interwebs ben ik dan ook inderdaad wel enige uitleg verschuldigd.

Ik ben geboren in een klein boerendorp in de achterhoek, Lichtenvoorde, en bracht daar de eerste acht jaar van mijn leven door. Er waren daar geen restaurants of supermarkten. Mijn eerste kennismaking met exotisch voedsel dateert dan ook van rond mijn vijfde toen er een supermarktje neerstreek in het dorp. En mijn moedermensje besloot zich als eerste eens te wagen aan macaroni. En zo at ik op mijn vijfde voor het eerst pasta. In water gekookt met zout. Met een stukje suddervlees en andijvie. Wij vonden er niet veel aan.

Dat weerhield mijn moeder er niet van om verder te experimenteren: nasi goreng uit blik van Suzi Wan. Mijn vader kwam er aan te pas om het blik met ferme hand leeg te schudden. En daar stond ie: Onze blikvormige nasi goreng, Fier overeind. En wat een verrukking! Dat geluid! De geur! De smaak! Het mondgevoel! Terugblikkend moet dit toch wel een van de gelukkigste momenten in mijn kinderleven geweest zijn. En nu zomaar in de Appie dit weerzien.

En natuurlijk maak ik tegenwoordig zelf de lekkerste nasi op basis van een recept van de Koninklijke Marine. Met echt vlees, echte groenten en kruiden. Niks blik of zakjes of pakjes. Maar vanavond is het feest. Omdat ik vanavond alleen eet, nog naar Assen moet en pas rond middernacht thuis zal zijn, heb ik vast vroeg mijn nasi uit blik gegeten. En ja het heeft inderdaad niets met nasi goreng te maken, de instructie op blik om het vooral wat smaak mee te geven bij het opbakken met ketjap en sambal is dan ook heel zinvol. En gezond is het vast en zeker ook niet, maar wat een fijne hereniging!

Daarom bij al dit jeugdsentiment speciaal voor mijn moedermensje en alle andere keukenprinsessen uit die tijd het fraaie lied "de keukenprinses" toe van Hans Dorrestijn.

Herman