Afscheid van Petra

And someday in the mist of time
When they asked me if I knew you
I'd smile and say you were a friend of mine
And the sadness would be lifted from my eyes

https://www.youtube.com/watch?v=-4HI1_LTWIk&spfreload=1

Vandaag heb ik afscheid moeten nemen van een heel bijzonder mens.
Petra Marina is vanochtend vroeg in haar slaap vredig aan kanker overleden. Zij is net als ik ambassadeur van kanker.nl. Zo hebben we elkaar ook ontmoet, in Amsterdam bij de viering van 1 jaar kanker.nl en de lancering van de nieuwe promotiecampagne. Daar was eigenlijk nauwelijks tijd om elkaar te spreken, maar dat hebben we goed kunnen maken in de nachtelijke uren op Facebook als de fysieke of mentale gesteldheid zorgde voor slapeloosheid. Samen scharrelend door de nacht. Scharrelkip meets scharrelhaan zoals ze het zelf omschreef. En later in real life, op bezoek in Elburg om gezellig bij te kletsen met Petra, Rik en de kinderen.

Een van de dingen die Petra zo bijzonder maakte is haar blog op kanker.nl: https://www.kanker.nl/petra_marina/blog Niet voor niets het meest gelezen blog hier. Een blog waarin ze de lezer bij de hand neemt en laat zien dat je zelfs als je weet dat je dood zult gaan aan kanker, het resterende deel van je leven intens en prachtig kan zijn, en dat je door op die manier ermee om te gaan niet iemand bent die een strijd aan het verliezen is, maar iemand die meer uit het leven haalt dan menig gezonde 80-plusser in z'n hele leven. En iemand die van al die momenten oprecht en intens genoot, en in staat was om daarmee ook anderen te laten meegenieten. Heel knap omdat ze tegelijkertijd ook voortdurend dingen los moest laten, afscheid moest nemen. Ook haar verdriet daarover deelde ze in haar blog. Altijd wel met een kwinkslag erbij, maar als lezer voelde je het verdriet en de pijn van het los moeten laten en zag je de kwetsbaarheid en soms de angst. Steeds meer dingen loslaten. Op het laatst haar Facebook en haar blog, en nu uiteindelijk haar mantelzorgers die dag en nacht er voor haar waren, Rik en de kinderen.

In mijn ogen heeft ze kanker verslagen. Ze mag er dan nu aan overleden zijn, maar ze heeft kanker geen moment haar leven laten regeren en het maximale uit het leven gehaald wat erin zat. Niet alleen voor zichzelf, maar vooral ook om die steeds kortere en minder vaak voorkomende momenten van intense vreugde en plezier te delen. Niet alleen met Rik en haar kinderen, maar ook met de lezers van haar blog en haar vele vrienden en vriendinnen. Op die manier heeft ze iedereen die haar kende of haar blog las op een positieve manier beïnvloed! Lees dat blog dus!

Dank je wel Petra dat je er was en dat we samen korte tijd mochten optrekken voor kanker.nl vind ik een eer.
Volgend jaar de eerste keer die berg op is voor jou! En ik zal je blog blijven promoten tot steun van al die mensen die nu te maken hebben met kanker, of daar in de toekomst mee te maken zullen krijgen.

Rik en kinderen heel veel sterkte en blijf elkaar goed vasthouden! Zoals jullie om Petra zijn gaan staan en samen met haar dit alles gedeeld hebben is bewonderenswaardig en heeft mijn diepste respect. Als ik iets voor jullie kan doen dan hoor ik het graag. Dat aanbod geldt niet alleen nu of voor de komende weken, maar voor altijd.