Kick off
Vandaag was het dan zo ver. De kick off voor Alpe d'HuZes 2015. Als team kanker.nl waren wij er uiteraard ook (twee teamleden, Erik en Leo waren helaas verhinderd) om onze teamkleding in ontvangst te nemen. Een goed moment om een groepsfoto te maken en de logo's van onze sponsors te bewonderen. Over twee weken zitten we (hopelijk op het terras) in Bourg d'Oisans of daar in de buurt aan de voet van of ergens op de Alpe d'Huez.
Als team zijn we er trots op om dit mooie platform wat opgezet is met onder andere geld van Alpe d'HuZes te vertegenwoordigen op die berg bij de tiende editie van Alpe d'HuZes.
En als je jarig bent dan blik je terug als jarige, en dat gebeurt ook op maandagavond 1 juni bij de uitreiking van de Bas Mulder Award.
Bas Mulder was een van de vele jonge deelnemers aan Alpe d’HuZes en het toonbeeld van goed en gelukkig leven met kanker. Ondanks lymfeklierkanker wist hij de berg meerdere keren te bedwingen. Gedurende de vier jaar van zijn ziekte wist hij mensen van alle leeftijden te inspireren en te laten inzien dat je altijd iets van je leven kunt maken. Hoe moeilijk ook en hoe kort soms. Zijn motto was: aan wat je overkomt kun je veelal niets doen, aan hoe je ermee omgaat des te meer. Bas is op 9 september 2010 op 24-jarige leeftijd overleden. Ter ere van hem heeft de Stichting Alpe d'HuZes de Bas Mulder Award in het leven geroepen. Met deze prijs worden jonge wetenschappers geïnspireerd om het uiterste van zichzelf te geven. In creatieve en onafhankelijke zin. In geestelijk en fysiek opzicht. Nooit opgeven. Niet tijdens het leven en zeker niet tijdens het onderzoek.
Dit jaar wordt de Bas Mulder Award voor de vijfde keer uitgereikt en wordt er ook terug geblikt op 10 jaar Alpe d'HuZes. Wat is er in die tijd bereikt? Wat is er met het bijeen gefietste, gehandbikete, gerende en gewandelde geld gedaan?
Omdat kanker.nl een van die mooie projecten is die ermee gerealiseerd zijn, is aan mij als ambassadeur van kanker.nl die ook deelnemer is aan Alpe d'HuZes gevraagd om in 3 minuten tijd bij de terugblik op 10 jaar Alpe d'HuZes iets te vertellen over kanker.nl en waarom dit platform zo belangrijk is. En ook waarom voor de realisatie van dit soort initiatieven de bijdrage vanuit Alpe d'HuZes belangrijk is.
Natuurlijk heb ik daar wel ideeën bij en kan ik wel vertellen hoe ik het ervaar en beleef en waarom ik het persoonlijk belangrijk vind. Maar liever hoor ik van jullie waarom jullie hier op kanker.nl zijn. Jullie als (ex- of chronische) kankerpatiënten, naasten, mantelzorgers, nabestaanden, en behandelaars. Waarom jullie kanker.nl belangrijk vinden en de boodschap die jullie als kanker.nl-community mee willen geven aan al die Alpe d'HuZessers die 4 juni weer die berg op gaan. Voor jullie, voor elkaar en voor al die anderen die kanker.nl nog even moeten ontdekken.
Laat het me weten zodat het niet mijn verhaal is, maar dat van de gebruikers van kanker.nl!
Als team zijn we er trots op om dit mooie platform wat opgezet is met onder andere geld van Alpe d'HuZes te vertegenwoordigen op die berg bij de tiende editie van Alpe d'HuZes.
En als je jarig bent dan blik je terug als jarige, en dat gebeurt ook op maandagavond 1 juni bij de uitreiking van de Bas Mulder Award.
Bas Mulder was een van de vele jonge deelnemers aan Alpe d’HuZes en het toonbeeld van goed en gelukkig leven met kanker. Ondanks lymfeklierkanker wist hij de berg meerdere keren te bedwingen. Gedurende de vier jaar van zijn ziekte wist hij mensen van alle leeftijden te inspireren en te laten inzien dat je altijd iets van je leven kunt maken. Hoe moeilijk ook en hoe kort soms. Zijn motto was: aan wat je overkomt kun je veelal niets doen, aan hoe je ermee omgaat des te meer. Bas is op 9 september 2010 op 24-jarige leeftijd overleden. Ter ere van hem heeft de Stichting Alpe d'HuZes de Bas Mulder Award in het leven geroepen. Met deze prijs worden jonge wetenschappers geïnspireerd om het uiterste van zichzelf te geven. In creatieve en onafhankelijke zin. In geestelijk en fysiek opzicht. Nooit opgeven. Niet tijdens het leven en zeker niet tijdens het onderzoek.
Dit jaar wordt de Bas Mulder Award voor de vijfde keer uitgereikt en wordt er ook terug geblikt op 10 jaar Alpe d'HuZes. Wat is er in die tijd bereikt? Wat is er met het bijeen gefietste, gehandbikete, gerende en gewandelde geld gedaan?
Omdat kanker.nl een van die mooie projecten is die ermee gerealiseerd zijn, is aan mij als ambassadeur van kanker.nl die ook deelnemer is aan Alpe d'HuZes gevraagd om in 3 minuten tijd bij de terugblik op 10 jaar Alpe d'HuZes iets te vertellen over kanker.nl en waarom dit platform zo belangrijk is. En ook waarom voor de realisatie van dit soort initiatieven de bijdrage vanuit Alpe d'HuZes belangrijk is.
Natuurlijk heb ik daar wel ideeën bij en kan ik wel vertellen hoe ik het ervaar en beleef en waarom ik het persoonlijk belangrijk vind. Maar liever hoor ik van jullie waarom jullie hier op kanker.nl zijn. Jullie als (ex- of chronische) kankerpatiënten, naasten, mantelzorgers, nabestaanden, en behandelaars. Waarom jullie kanker.nl belangrijk vinden en de boodschap die jullie als kanker.nl-community mee willen geven aan al die Alpe d'HuZessers die 4 juni weer die berg op gaan. Voor jullie, voor elkaar en voor al die anderen die kanker.nl nog even moeten ontdekken.
Laat het me weten zodat het niet mijn verhaal is, maar dat van de gebruikers van kanker.nl!
11 reacties
aan elkaar en dat is heel wat waard. Ook is het fijn om buiten Kanker.NL contact met elkaar te hebben en ook dat is enorm fijn.Iedereen wie mee gaat doen over twee weken wens ik heel veel plezier,sterkte en succes toe.
Kanker.nl is voor mij heel belangrijk. Het moeilijkste van mijn ziekte is hoe de meeste van mijn broers en zussen hierop reageren, namelijk: niet. Een zus heeft zich gewoon teruggetrokken, zij is er gewoon niet voor me, dat heeft ze via de mail aan mij laten weten. Ik zat toen midden in de 5 weken chemoradiatie. Ik heb 2 zussen en 2 broers, allen hebben ze een partner en kinderen, als ik ze bij elkaar optel zijn hun telefoontjes vanaf februari tot en met vandaag echt op één hand te tellen. Een broer leeft gelukkig wel met mij mee, bij hem kan ik terecht, zowel emotioneel als praktisch. Mijn broers en zussen (en ik dus ook) echt diep gaat de band niet, maar we komen wel vaak op elkaars verjaardag of van de kinderen, dus het is niet zo, dat we in onmin leven met elkaar. Ik ben eerlijk en open over mijn ziekte al vanaf het eerste moment. Ik doe niet zielig, ik klaag niet, ik voel me ook niet ziek, ik ben eigenlijk behoorlijk stoer. Via 2 updates heb ik mijn familie op de hoogte gehouden, de tweede update was emotioneel van aard, daarin gaf ik aan dat ik het emotioneel niet trok en ik de ochtenden met de kinderen en de bestraling erg zwaar vond, erg stressvol. Hierop heeft dus alleen mijn ene broer gereageerd, en die andere zus dus, die haar handen van mij aftrekt.
Ook een vriendin heeft via de mail een streep onder de vriendschap gezet. Dit alles heeft er diep ingehakt.
Ik heb wel goede en warme ervaringen van mensen van wie ik het juist niet verwacht. Dat compenseert. Ik worstel met een schaamte die ik moeilijk vind toe te geven (het is moeilijk uit te leggen dat mijn familie doet zoals die doet). Ik moet echt mijn best doen om niet te denken dat ik waarschijnlijk toch wel een vervelend mens moet zijn, waarom trekt men zich anders terug?
Op kanker.nl lees ik gelukkig dat dit meer mensen overkomt. Dat stelt me wel een beetje gerust. Het grote voordeel op deze site, is dat mensen je begrijpen. Je hoeft geen dingen uit te leggen. Ik heb nooit geweten wat kanker betekent voor iemand, maar inderdaad: het beheerst je hele leven. Ik vind het goed om te lezen hoe anderen (vaak zieker dan ik) omgaan met hun ziekte. Het zet me aan het denken en het geeft mij echt kracht. Het is fijn dat anderen met je meeleven. Ook vind ik het goed dat je vragen kunt stellen, geen vraag is te gek in de discussiegroepen.
Nou, dit is mijn lofzang op kanker.nl. Herman, jij heel veel succes in de bergen!
Groet Maria
Ik heb een stukje gekopieerd van een blog dat ik eerder heb geschreven.
Ik snuffel daar rond waar het materialistische ver te zoeken is. Ik snuffel wat rond op deze site , kanker.nl , ik bekijk de bibliotheek , de discussiegroepen neem ik mee in mijn snuffelstage , er valt veel te lezen en te ontdekken. Lastig vind ik het wel en weet me niet zo goed raad met die informatie. Heel voorzichting struin ik rond in de blogs , het meest persoonlijke deel van lotgenoten die ook op deze site ronddolen. Met respect probeer ik deelgenoot te worden van de openhartige verhalen en emoties die worden geplaatst. Soms vol verdriet , machteloosheid , woede , tranen en verbijstering , maar vooral vol moed om het durven delen. Ik voel me soms net een olifant in een porseleinkast en sluip verder op mijn tenen om de intimiteit niet te verstoren. En dan kom ik ze tegen , de blogs die een moment van een glimlach losmaken, de blogs die zo herkenbaar zijn dat ik er even diep van moet zuchten. Lotgenoten die schrijven met ( galgen) humor, met een positieve insteek , met een soms wat cynische ondertoon. Mensen met wie ik dus wel een beschuitje zou willen eten , zij staan immers in net zulke onmogelijke schoenen als ik. Schoenen die of te groot zijn of onmedogenloos knellen , schoenen waar niemand in wil staan , en toch staan zij er ook in. Ook ik schrijf de dingen van alle dag van me af , het liefst in een positieve move, met een vleugje humor en gekruid met een vingerhoedje cynisme. Ik snuffel verder en zie tot mijn verbazing en schrik dat ik deze vrouwen "ken" , voor zover je kunt spreken van kennen. Ik ken haar van vroeger, van toen we tieners waren en we bij elkaar in de buurt woonden. En bij de andere kwam ik wel eens op de koffie toen de kinderen nog klein waren. Zomaar twee vrouwen van vroeger die nu lotgenoten heten. En door deze herkenning valt het kwartje , of de 20 eurocent net zo je wilt, door deze herkenning komt de erkenning keihard binnen. Ik snuffel niet voor niets hier een beetje rond , ik heb hier daadwerkelijk iets te zoeken. Ik ben als zij en zij. En daar valt niets aan toe te voegen of aan af te dingen. Ergens komt dit besef als een opluchting , ergens ook als een mokerslag. Hier struinen kwetsbare mensen rond die in een ontzettend lastige fase van het leven anderen deelgenoot durven te maken van dit leven. Ook ik ben één van die mensen. Mijn verhaal is niet uniek maar wel de moeite waard om te delen. Misschien glijdt er ergens ook een glimlach van herkenning over een gezicht , is er iemand die verzucht...oh zij ook , gelukkig ik ben niet alleen. Zo snuffel en struin ik nog even rond , gewoon omdat het mag , gewoon omdat ik erbij hoor , gewoon omdat ik het prettig vind om hier te zijn.
Misschien kun je hier iets mee.
Liefs Corrie
Als boodschap van en voor Alpe d'HuZessers: goed dat jullie laten zien dat in beweging blijven je fysiek en mentaal voordeel en kracht oplevert. Fantastisch dat jullie samen onderweg gaan om elkaar daarbij te helpen die berg op te komen en daar ook nog eens geld bijeen te brengen voor hulp aan kankerpatiënten.
Dank voor je reactie en ik zal je goede wensen overbrengen aan mijn collega alped'huzessers.
Er heersen geen taboe's en het woord kanker mag genoemd worden! Wat niet altijd overal fijn gevonden word, daar kan ik me wel inkomen, maar je wil het er toch wel eens over hebben!
De zorgen omtrent je ziekte, het vertellen aan geliefde mensen om je heen, de psychische aspecten en lichamelijke ongemakken kunnen benoemt worden en je krijgt tips van ervaringsdeskundige en je kan je(wat ik heb gedaan) bij zorgen inlezen zodat je niet direct met je mond vol tanden staat bij het "verlossende" woord in het ziekenhuis en zo kun je een degelijke vragenlijst maken die je kan stellen tijdens de (vervolg)gesprekken. En je weet ongeveer een beetje wat je zou kunnen verwachten qua behandelingen die je zou kunnen krijgen/overwegen. Wat natuurlijk wel per persoon verscheeld, maar je hebt een redelijke indicatie!
Kanker.nl raad ik eenieder aan die kanker heeft of iemand kent die het heeft of wie gewoonweg informatie zoekt om wat voor reden dan ook. Ik heb er in ieder geval al veel aan gehad en weet ook zeker dat als er ooit nog slecht nieuws aan komt dat ik dat hier kan mag en ga delen!