Wat ben je stil, waar denk je aan....

  • Openbaar blog
  • vrijdag 5 juni 2015
  • 1348 x gelezen
Alpe'dHuZes is achter de rug. De verslagen en foto's vliegen in het rond. Verslagen en foto's die slechts de oppervlakte kunnen laten zien van wat Alpe d'HuZes is, wat het met je doet, hoe het aanvoelt. Ook nu weer is mijn probleem dat ik alleen maar kan proberen te beschrijven hoe belangrijk en nuttig dit evenement is. Niet alleen om geld in te zamelen voor prachtige doelen om kanker te genezen, of om het leven met en na kanker beter te maken voor patiënten en hun naasten. Nee, vooral ook om te ervaren hoe die berg van je grootste vijand in je beste vriend veranderd. Hoe je angst omzet in hoop en onmacht in kracht. Mensen die boven zichzelf uitstijgen. Vreemden die daadwerkelijk vrienden voor het leven worden. De kracht die je opdoet en die je na afloop doet zeggen:"volgend jaar weer!"

Daarnaast weet ik niet hoe ik het hier op de berg alom aanwezige gemis moet verwoorden. Gemis van de mensen die er niet bij kunnen zijn, vaders en moeders, zonen en dochters, sommigen ooit lid van de Alpe d'HuZesfamilie, anderen niet maar evenzeer onmisbaar getuige ook de spandoeken en kaarsen langs de route. De verbinding die je voelt als je dat gemis of je angst deelt hier op onze berg. De berg die althans 1 week per jaar van ons is; van de (ex- of chronische) kankerpatiënt, diens naaste of nabestaande. Maar gedurende die week of ze nu fietser, runner, wandelaar of handbiker zijn bovenal Alped'HuZesser.

Vorig jaar was ik hier als individuele deelnemer. Deze keer met een compleet team met ondersteuning van partners en collega's van kanker.nl die zich opwierpen als vrijwilligster. Ik hoop dan ook dat iedereen die nu erbij is geweest weer nieuwe mensen gaan besmetten met het AD6-virus, zodat we hier volgend jaar met nog meer mensen staan en met elkaar aan de rest van Nederland laten zien dat kanker krijgen geen keuze is, maar de manier waarop je daarmee omgaat wel.

Sommige teamleden zijn al op weg naar huis, anderen zijn nog even hier. Ik wil mijn teamleden hartelijk danken voor het in mij gestelde vertrouwen en hoop jullie allemaal volgend jaar weer terug te zien. Liefst met een eigen team natuurlijk zodat zoveel mogelijk mensen zelf kunnen ervaren hoeveel goed dit evenement doet voor iedereen die eraan bijdraagt. Daarnaast wil ik al mijn sponsors en de teamsponsors bedanken voor hun bijdrage. Jullie zijn samen met de deelnemers de kanjers die ervoor hebben gezorgd dat Alpe d'HuZes weer stevig op de kaart staat. We hopen ook in de toekomst weer op jullie te mogen rekenen!

Tot volgend jaar!

Reageren
Volgend blogbericht

14 reacties

Herman, echt super wat je het afgelopen half jaar hebt gedaan. Toch een heel team geformeerd, ontzettend mooi spandoek, veel geld opgehaald,en uiteindelijk je doel gehaald. Het beklimmen van dé berg.
Dit jaar was voor mij echt te vroeg om aanwezig te zijn/deel te nemen. Heb nu nog een jaar om me voor te bereiden.  Wie weet tot ziens op AD6 in 2016
Vóór die tijd gaan we eerst samen een biertje drinken. Ik trakteer. Heb je dubbel en dwars verdiend.

Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Je bent gegroeid van patiënt naar deelnemer én teameider Herman. Je bent een echte ambassadeur geworden voor dit evenement en kanker.nl . Ooit ga imee doen aan de Alpe d'HuZes of met de Roparun. Dat heb je bij mij bereikt. Iedereen moet op zijn/haar eigen wijze tot zoiets komen en bij sommigen zoals ik duurt dat een beetje langer. Maar ik heb wel geleerd dat dat dan wel zijn eigen reden heeft waar ik geduld voor moet hebben. Bedankt voor je werk, je inspiratie!

Groetjes,

Dorothé


Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Wat een organisatietalent ben jij Herman! Ik weet nog dat je me je idee mailde. Je hebt het voor elkaar gekregen. Meer dan! Twee teams. Je hebt anderen geinspireerd. En die kunnen nu weer anderen inspireren. Fantastisch!
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Lieve Herman, wat heb je je enorm ingezet en wat heb je weer een goed verhaal neergezet. Ik vind het nog steeds heel bijzonder dat je ondanks alle drukte en organisatie en voorbereidingen aan ons gedacht hebt, en me van de week vroeg of jullie team een hartje voor Erwin mochten ophangen. Dat heeft me diep geraakt en het is heel fijn te weten dat ook hij nu een plekje in dit grootse evenement heeft gekregen. Ik wens je succes met het ont-zessen... je bent er maandenlang mee bezig geweest en kan me voorstellen dat je een beetje in een gat valt nu alles achter de rug is. Maar ik wens je ook ontzettend veel plezier met het nagenieten met gesprekken en foto's, en straks natuurlijk dat biertje met rik4you! Proost al vast!
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties. Beetje teveel eer als je het mij vraagt, maar wel lekker "thuis"komen zo. De ware helden vind ik (naast m'n teammaatjes, maar dat spreekt voor zich), al die vrijwillig(st)ers die er waren. En dan met name die van kanker.nl. Wat geweldig dat jullie helemaal gekomen zijn om ons en al die andere ad6-ers naar boven te helpen met snelle jelle's en bemoedigende woorden. Heel erg lief! Fijn dat ik jullie een beetje, maar in Erik zijn geval zelfs letterlijk heb kunnen laten kennis maken met "onze" berg. Fijn dat we kanker.nl hebben kunnen neerzetten als een groot en betrokken team en een als mooi initiatief wat elke euro meer dan waard is. Volgend jaar met een aantal van jullie samen de berg op. Ik kijk er nu al naar uit!
Liefs,

Herman
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
Beste herman,wat leuk om eindelijk kennis te maken met je!!! Heb nu zelf ervaren hoe het is om op de berg te zijn en ja,ik heb hem uitgelopen!!!!!! In 7.5 uur,voor mij een record hahaha. Ook gezien wat voor een enorme organisatie het is,zowel de alpe duzes maar ook voor teams. sjappoo voor je!!!!!! Met een smile van oor tot oor rondom het hoofd ;) loop ik nu in mijn ", i did it " shirt door Dongen. Familie is besmet dus wie weet.........tot volgend jaar! Groetjes petra
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren

Wat doet die berg toch veel met een mens hè? Ik was er in 2013. Ik mocht ervaren hoe het voelt om met duizenden onbekenden één warme familie te zijn. Hoe alleen je je soms ook voelt als patiënt zonder zicht op genezing, zo vechtlustig voelde ik me daar in die mooie Alpen.

Herman, kom je toevallig wel eens in de Daniël den Hoed? Als je vanaf de parkeerplaats richting de hoofdingang loopt kom je net na de slagbomen bij een ietwat hellend stukje zebrapad. Het zijn maar een paar passen maar ik moet er altijd even wat extra energie voor aanboren. Lukt me wel hoor, daar niet van. Als ik dan die helling beklim gaan mijn gedachten automatisch naar de Alpe d'Huez en bekruipt mij een bepaalde vorm van positieve energie. Iets wat ik op zo'n moment goed kan gebruiken omdat ik een paar passen verder weer op een stoel moet zitten, wachtend op de uitslag van een controle-scan.   

Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren
@Anjajaaah Zo'n dertig jaar geleden kwam mijn vader terecht in de Daniël den Hoed en het Zuiderziekenhuis. Hij overleed daar aan de gevolgen van complicaties na een zogenaamde Brickerdeviatie (aanleg urostoma) in verband met blaaskanker. In die periode kwam ik er natuurlijk bijna dagelijks. Maar volgens mij zijn er de nodige verhuizingen en verbouwingen geweest en heb ik op dit moment geen idee hoe het er daar uitziet.

Die prachtige berg, door jou al zo mooi beschreven en al die lieve mensen die daar samen met je zijn gedurende die week geven mij energie voor een jaar. Maar eigenlijk zou het stiekem ook best zo kunnen zijn dat het kanker.nl is wat hetzelfde met je doet, mij althans hetzelfde gevoel geeft, en dat deze site ervoor zorgt dat ik voldoende kracht en energie heb na de Alpe om er weer een jaar met hernieuwde kracht tegenaan te gaan.

Als ik weer een keer in Rotterdam ben, zal ik je een seintje geven. Dan beklimmen we ook die berg voor de Daniël den Hoed een keer samen! Want bergen bedwingen we samen! In Bourg d'Oisans, op kanker.nl en in Rotterdam! Hou vol!

Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Reageren