De grote repetitie

Nadat duidelijk was dat de euthanasie op vrijdag gaat plaatsvinden informeer ik enkele vrienden daarover. Twee daarvan willen nog heel graag vandaag, woensdag, langskomen. Ik ‘plande’ ze na elkaar. Maar ook van deze planning kwam niks terecht omdat geheel onverwacht mijn zwager Reinier een afscheidsserenade kwam brengen (video hieronder). Ik hoorde hem aankomen vanuit bed, een prachtig geluid weerkaatste tegen de groene waterkant. Het is zo’n uniek tafereel dat ik graag deel met mijn aanwezige vrienden. Buiten op het gras hebben we een klein liefdesdansje gemaakt. Het was uitermate gezellig om in deze samenstelling de dag door te brengen, al moest ik enkele keren afhaken.  

In de avond was ik echt ‘op’. De dienstdoende van thuiszorg zag mij en sprak uit dat ik in de stervensfase ben. Hij wilde naast de inmiddels gebruikelijke medicatie een slaapmiddel geven. Nu is slapen voor mij helemaal geen probleem, maar de combinatie met andere medicatie zou in deze fase het beste resultaat geven in de pijnbestrijding. De kans dat ik niet meer zou ontwaken werd als hoog ingeschat. Daarom heb ik met verschillende dierbaren nog telefonisch contact gehad en weet ik nu wat mensen zeggen als ze weten dat het de laatste woorden zijn die ze met de stervende delen. Behalve met mijn zus, zij sliep denk ik al. Dus stuurde ik die een app  “Als je me nog wil horen dan moet dat nu. Ik haal morgen waarschijnlijk niet.”

Midden in de nacht, ik geloof rond drie uur, komt de thuiszorg kijken. Een koude hand raakt mij aan en ik schrik geirriteerd wakker. “Waarom maak je me nu wakker?” Ik kijk naar verbaasde ogen die uitstralen er niet op gerekend te hebben dat ik nog zou leven. Alles doet het nog en ik krijg nog een beetje morfine erbij. Ik slaap razendsnel weer lekker in. Tot vijf uur. Ik schrik me rot van aanhoudend telefoongerinkel. Het is mijn zus. Verdorie weer gestoord terwijl ik zo lekker sliep, maar we moeten er allebei vreselijk om lachen. Dorine en Maaike, haar zus die al de hele week ons helpt, lachten hard mee. 

Al om zeven uur ben ik weer wakker. Ik sta langzaam op om dit 'tussenblog' te maken. De wendingen in de eindfase zijn ongekend. Geen idee nu of ik straks niet weer een afknapper krijg en de volgende dag niet haal. We hebben als het ware nu de grote repetitie gehad. Eind van de middag was iedereen er, die er morgen bij is. Alles wat nodig is samen doorgenomen. Neef Siebe verzorgde de afsluiting met een een door hem speciaal voor deze gelegenheid geschreven compositie voor bas, onder de titel "Ben" (video hieronder).