Einde

Openbaar blog
vrijdag 16 september 2022
4674 x gelezen

Dit schrijf ik voor het geval er iets onverwachts gebeurt waardoor de blogs abrupt zouden eindigen. Ik heb immers een verhoogd risico. Als ik in slaap val midden op de dag kijkt Dorine altijd even of ik echt slaap of misschien al dood ben. Ik slaap dan zo diep dat ze telkens twijfelt. Voor mijzelf zou zo definitief inslapen misschien wel fijn zijn want dan is er geen polonaise in de eindfase, maar voor haar is dat toch wat anders. En misschien prefereer ik eigenlijk wel zo’n polonaise met een bewust einde.

Bij al mijn terugkijken in de afgelopen maanden overheersen de leuke, fijne, liefdevolle, ontroerende en verrassende belevenissen. Ik vind dat ik een reusachtig mooi leven heb geleefd met veel hoogtepunten en niet zoveel dieptepunten. Natuurlijk had ik nog een jaar of tien willen doorgaan, maar dat heb je niet voor het zeggen. Over tien jaar zou de eindfase vermoed ik niet eens zoveel verschil maken. Het hele proces moet je door, dat is het enige dat we zeker weten. Het voordeel van de vorm van de galwegkanker die ik heb, is dat dat bij mij vrij langzaam gaat, althans langzamer dan eerder werd gedacht. Daardoor hebben we de tijd gehad om dat allemaal goed te beleven en al doende stukje bij beetje te verwerken. Veel kunnen praten ook en steeds overeengestemd over hoe we alles doen.

Wat niet kan is regelen dat Dorine verder nergens last van zal hebben nu ik er niet meer ben. Zij kan niet anders dan het rouwproces meemaken. Dat vergeet men nogal eens als men zegt dat een ding zeker is: dat we doodgaan. Een tweede ding dat we zeker weten is dat de dierbare partner een rouwproces doormaakt. Ik hoop maar dat daarvoor begrip zal zijn en dat mensen niet ervoor weglopen zoals sommigen dat doen voor de dood.

Het zal niet makkelijk zijn, maar ik vertrouw erop dat zij het overleeft en haar leven kan voortzetten. Zij zegt: “ik moet mezelf opnieuw uitvinden”. Ja, in die zin dat de vraag wat ik ergens van vind niet meer beantwoord kan worden. Ik zou zeggen: maak een beslissing en aarzel niet te lang. Het leven is kort dus haal er maar uit wat erin zit. “Geniet van het rouwproces” zeggen we niet, maar misschien moet je er zo soms ook naar kunnen kijken. Jij maakt iets unieks mee, iets dat je maar een keer kan doen. Zoals Manu Kreise zegt: verdriet is de andere kant van liefde. Als je verdriet als liefde kan zien is het in de eerste plaats mooi.

Wat ik gelezen heb over rouw, verdriet en troost, is dat het heel persoonlijk blijft. Sommigen lukt het niet om een heftig verlies te verwerken, maar veruit de meesten lukt het wel. Dorine is een ‘snelle verwerker’, toont direct emoties en pot niets op. Wat mij betreft ga je niet weet ik hoe lang in een hoekje zitten. Onderneem alles waar je je goed bij voelt en koester alles wat bij onze liefde hoort.

Tot slot: heel veel dank aan mijn volgers, talloze reacties en liefdevolle contacten. Ik geloof dat ik langzamerhand wel alles gezegd heb wat ik te zeggen had. Zorg goed voor elkaar, niet alleen in de eindfase, maar altijd!

Einde

Ben is er niet meer, maar wij gaan wel verschillende dingen organiseren.
Er komt een afscheidsbijeenkomst en de oude site benverleg.nl krijgt een tweede leven in de vorm van een in Memoriam. Via de site kan men zich aanmelden voor de afscheidsbijeenkomst, er kunnen verhalen, anekdotes en foto’s gedeeld worden en zo meer.

Einde

26 reacties