De mantel der liefde
Zo zit ik in elkaar, als ik ergens mee te maken krijg wil ik weten hoe het in elkaar steekt. Ik heb nu te maken met palliatieve zorg. Dus stel ik de vraag: waar komt die term eigenlijk vandaan? Van het Latijnse pallium, wat staat voor mantel of deken. Daar is van geworden dat we het verzachten van pijn in de eindfase van het leven palliatieve zorg noemen. De mantel der liefde zou je ook kunnen zeggen.
Afgelopen week een uitvoerig gesprek gehad met het palliatieve team en de nodige extra informatie gekregen. Vooral over de verschillende mogelijkheden van pijnbestrijding, met name op welk moment je daarmee moet beginnen. Timing is van belang voor de werkzaamheid. Ik ben blij dat ik dat weet want ik heb de neiging om het eerst aan te zien en dat is dus niet verstandig.
Er zijn mensen die het liever allemaal niet willen weten, maar daar hoor ik niet bij (zoals u ongetwijfeld al begrepen had). Ik wil graag zoveel mogelijk informatie hebben om zo goed mogelijk op de veranderingen in te kunnen spelen. Hoe de werkelijkheid eruitziet is nooit precies te voorspellen maar je kan wel verschillende scenario’s bedenken en de vraag stellen wat je daarmee zou doen.
Een duidelijke keuze die ik bijvoorbeeld maak is dat ik liever geen palliatieve sedatie wil. Dan wordt je langzaam maar zeker versuft en in slaap gehouden. Daar zie ik de lol niet van in. Je bent dan nog niet dood, maar er is geen contact meer. Als het goed is merk je daar zelf niks van, dus waarom zou je dat dan doen? Nee, ik kies er liever voor om er wel bij te zijn, zonder sufheid. Dat vind ik veel gezelliger. Mijn mantel der liefde is dan bewust aanwezig, niet om de dood toe te dekken maar om die te beleven.
Het wemelt overigens van allerlei mogelijke dilemma’s. Wat als je van de fiets valt, moet men dan iets doen of juist niet? Onbekenden zullen ongetwijfeld direct 112 bellen als je buiten bewustzijn bent. Ambulancemedewerkers zijn ervoor opgeleid om mensen te reanimeren en te stabiliseren. En dan kom je dus in de situatie die je juist niet wil. Ik heb wel een niet-reanimeerverklaring, maar de kans is groot dat die pas achteraf gevonden wordt. Je moet dus wel ook weer een beetje geluk hebben in de eindfase dat dit je bespaard zal blijven.
Om deze mooie zondag vrolijk voort te zetten kan ik melden dat de pijnbestrijding nog niet nodig is. We maken er weer een fijne dag van, net als gisteren toen ons buurmeisje de hoofdrol opeiste op de Sneeker Uitmarkt. Wat een mooi feest.
2 reacties
Interessante beschouwing, Ben. Ik kan me je denkwijze goed voorstellen, omdat ook ik met regelmaat herinnerd word aan de eindigheid van mijn leven. Over jouw mening over palliatieve sedatie het volgende: mijn ervaring daarmee is, dat dat alleen maar een sluitstuk is van een periode van behandeling met steeds zwaardere pijnstillers. En als ik mijn eigen reactie op het gebruik van pijnstillers bekijk, dan interesseert het je op dat moment niet echt meer. Je verkeert dan toch al in een soort van schemertoestand.
Dit laatste is mijn ervaring, opgedaan met sterfgevallen in mijn directe omgeving. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat je op gegeven moment er gewoon van af wil. Dat het geen zin meer heeft om nog verder te gaan. Dus.... je neemt die beslissing naar mijn gevoel op dat moment. Je hebt er vrede mee. Nou ja, voorlopig zie ik nog iedere dag de zon opkomen. Dus maak ik mij er niet echt druk over. Carpe Diem!!
Trouwens over latijn gesproken Pallium betekent doek. Die allesbedekkende doek vormt een bescherming, een mantel. Een lijkwade Een mantel, zoals wij die kennen, is in het latijn tunica. Een overkleed .
Vond het leuk om mijn stoffige latijn weer eens van stal te halen. Ook geeft het, volgens mij aan waar het woord mantelzorger vandaan komt: iemand die zorgt voor een persoon, die beschermt wordt door een pallium.
Sterkte man,.... H
Mooi blog weer Ben, waar ik, die blogt met als titel 'Avonturen van een palliatiefje 'weer wat van heb opgestoken. Ik vind jouw benadering van alles wat met de palliatieve fase te maken heeft prettig te lezen , ook al realiseer ik me dat dat misschien een rare zin is. Maar ook weer niet als palliatieven onder elkaar...
Groet, Ingrid