De verandering
Gisteren bij de oncoloog geweest. Er is verandering, lees: verslechtering, van de bloedwaarden. Dat is meteen alarmerend. De kanker is heel progressief en verdringt als het ware het gezonde weefsel dat nu in zijn functioneren belemmerd wordt. Dat is af te leiden uit die bloedwaarden, nog niet aan de hand van concrete klachten.
We kunnen nu alleen nog een recent beschikbaar gekomen cocktail van medicaties toepassen, die ervoor moeten zorgen dat de klachten die gaan komen gematigd worden en ik zo lang mogelijk kan functioneren.
Vooraf had ik al gedacht dat dit zo’n moment zou zijn: of je krijgt te horen dat we nog even een paar maanden lekker doorkunnen, of we moeten iets medisch gaan doen. Je hoopt natuurlijk het eerste. Maar het is het tweede. Bij mij werkt het dan zo dat ik direct omschakel. Ik heb al gevisualiseerd hoe dat eruitziet. Deze chemo heeft als voordeel dat je niet in het ziekenhuis hoeft te verblijven. Het spul moet twee dagen het lichaam indruppelen, maar dat kan dus thuis. Na twee dagen wordt dat afgekoppeld, de aansluiting blijft dan zitten. De eerste vraag was dan ook: mag je daarmee zwemmen in het buitenwater? Dat was een nieuwe vraag. Dat wist de oncoloog niet. Dat horen we volgende week wel. Want eerst wordt een scan gemaakt om een goed beeld te hebben en nagekeken of ik wel of niet bepaalde medicaties verdraag om de bijwerkingen te beperken. Daags na Hemelvaart wordt dan bepaald hoe verder.
Een heel verhaal dus weer. Ik ben beland in de eindfase van de eindfase. Ik ben heel blij dat we net op tijd de boekpresentatie hebben kunnen doen. Ik vermoed dat veel mensen die mij volgen dit nu toch niet verwachten. Iedereen zegt “wat zie je er goed uit”. Ja, ik was ook in de zon in slaap gevallen en heb een blos op de wangen. Dat wil zeggen tot waar ik mijn pet op had. We hebben nu de foto’s en filmbeelden van die mooie 15 mei kunnen bekijken, gemaakt door mijn geliefde zwager en neef, de virtuoze bassist. Hij heeft heel kunstig de beelden die met twee camera’s tegelijk zijn gemaakt, gemonteerd. Daardoor heb ik iedereen goed kunnen zien die er was. Een heel gaaf document waarop inderdaad een tot zijn petje blakende en lachende Ben figureert.
Wat ik nog gemaakt heb is een bundel en proefdruk van 'Ben’s blogs voor de eindfase', deel 1, periode 18 oktober 2021 - 30 april 2022. Door ze achter elkaar te lezen zie je verschillende rode draden. Deel 2 begint op 1 mei en eindigt met het einde van de eindfase. Dat is het enige dat we zeker weten.
Ondanks deze berichten hebben we gisteravond culinair gegeten bij onze vrienden in Grou waarna we heerlijk geslapen hebben. Ergens verwondert mij dat, maar ergens ook weer niet.
7 reacties
Ik ben er stil van… eindfase?
genoeg om op terug te kijken en nog steeds een beetje vooruit blijven kijken wens ik je toe……
hanneke
Eindfase van de eindfase? Ik hoop zo dat je nog weer een tussenstop kunt maken.
Ja, verwonderlijk dat mensen doorgenieten terwijl gelijktijdig de hemel naar beneden dondert. Dat maakt ons als zoogdieren redelijk uniek.
Ha Ben, heftig allemaal. Goed dat je deze blogs schrijft en ze bundelt. Mooi.
Wat een heftig bericht en hoe onderkoeld schrijf je erover. Tenminste zo lijkt het. Ik wens je veel sterkte en hoop dat het experimentele goedje zijn werk doet en je een eeuwige verlenging gunt.
Wat een naar bericht Ben, 5 dagen na die prachtige zondagmiddag waar ik ook bij mocht zijn. We denken aan jullie 😘
Dag Ben,
Zojuist vernam ik via LinkedIn bovenstaand bericht en las hetzelfde verhaal op deze site.
Zoals je begint met de melding van de oncoloog dat de kanker progressief verloopt en je gezondheidssituatie alarmerend is, dat heeft mij behoorlijk geraakt.
Het traject van de eindfase begint zich nu af te tekenen maar de manier hoe je beschrijft wat deze confronterende situatie op dit moment met je doet vind ik moedig, berustend en getuigt van een zekere acceptatie.
Voor mijzelf put ik moed en hoop uit jouw benadering tegenover deze kanker kwaal.
Ik wens jou en ook Dorine de komende tijd veel sterkte en een samen-zijn in het omgaan met dit nare nieuws en het leven te leven zoals het jullie nog gegund is.
Met hartelijke groet,
Geert en Mieke