Geen dag hetzelfde

Misschien klinkt het gek maar ik heb het elke dag fijn. Ik neem alles hoe het komt. Zo begon gisteren met een mooie opkomende zon en liep ik later die dag in de motregen met Hinne, de hond van de buren, een stukje over de dijk. Sommige mensen zien dan een troosteloos beeld van een zieke, zielige man in de somberte van een donkere herfstdag. Ik vond de intimiteit van de stille regen en de ontzettend lieve Hinne juist troostrijk. Ik krijg op zo'n moment ideeën en kan spontaan gaan lachen als ik aan een komische situatie denk. 

Vanochtend ontving ik bericht dat uitgebreid onderzoek van allerlei mogelijke afwijkingen in eiwitten bij mij niet gevonden zijn. Dat betekent dat ik in geen van de lopende studies naar nieuwe aanpakken mee kan doen. Ik vermoed dat de mutatie bij mij echt veroorzaakt is door de bestraling die ik vroeger heb gehad. En niemand weet wat je daarmee aan moet. Er is voorzover ik weet verder ook niets over bekend.

Morgen volgt de tweede sessie van de eerste kuur met chemo. Tot nu toe: afkloppen. Eigenlijk nauwelijks last van de beruchte bijwerkingen, behalve dat ik wel heel weinig slaap. Daarna 2 weken geen chemo. Dat voelt als een soort vakantie.

Maandagmiddag getrakteerd bij de bridgeclub om te vieren dat ik die middag weer mee kon doen. Ik speelde het niet zo goed maar daar gaat het niet om, het is een goede ontspanning met fijne mensen. Ik blijf gewoon deelnemen. 

Verder ben ik nog bezig met het corrigeren van het manuscript van Gevleugeld Leiderschap. Dat is toch opnieuw weer meer werk dan gedacht. Ik kreeg de vraag wat de deadline  (echt waar) is voor het indienen van stukjes voor Ben's vriendelijke vogelboekje. Antwoord: ik denk de echte deadline, maar stel vooral niks uit! 

Stuur gerust een privébericht.