Getekend

Gisteren was een enerverende dag. Mijn getalenteerde schoonzus Lia Laimbock had al een portret van mij getekend en in de ochtend kwam zij nog eens 14 prachtige schilderingen brengen van vogels. Die zijn bedoeld voor de heruitgave van "Gevleugeld Leiderschap" dat ik in 2010 publiceerde. Het is 1 van de leukste projecten die ik gedaan heb en daarom wil ik het graag in een sterk verbeterde versie en mooiere productie uitbrengen. De tekst heb ik al grotendeels herschreven; niet al te veel want de meeste inhoud is tijdloos. Een voorbeeld van de serie is de roodborst die hier is afgebeeld.

In de middag werden er meer beelden van mij gemaakt met een scan en op mijn borst en rug werd druk getekend om de juiste locaties aan te merken voor de puncties. Dat was een hele puzzel. De buitengewoon aardige radioloog heeft mij na afloop alles tot in detail laten zien. Dat vind ik heel prettig. Ik wil graag begrijpen wat er speelt en het zien van de beelden helpt mij in de acceptatie. Onwillekeurig denk je toch telkens dat het misschien toch wat anders is. De beelden helpen je uit die droom. De puzzel was zo ingewikkeld omdat de beoogde klier waarvan een biopt genomen zou worden niet bereikbaar was omdat de aorta in de weg lag. De volgende mogelijkheid zat pal naast of zelfs vast aan een slagader. "Die willen we niet raken", zei de radioloog. Waarop ik zei "Nee want dan hebben we een vervroegde euthanasie". We konden een lachje niet onderdrukken. Uiteindelijk werd er in overleg met de chirurg een klier gevonden waar ze wel bij konden. Dat duurde nogal lang en al die tijd werd ik gevraagd stil te blijven liggen op mijn buik met de armen naar voren. Dat wordt steeds moeilijker, mijn hand ging slapen en ik kreeg last van mijn schouder. De gedachte dat als je beweegt het hele circus opnieuw zou moeten helpt om het toch  vol te houden.

Het nemen van de biopten is best een technisch hoogstandje. Eerst een verdovende spuit en daarna de echte, telkens na een klein stukje weer de scanner in om te checken of de route goed gaat, dan er weer uit en zo verder. Het kon allemaal precies tussen de ribben door, langs het borstbeen. Knip 1 en knip 2 en de biopten zijn er. Hehe.

Vervolgens nog even de voorkant. Dat gaat sneller en kan met behulp van een echo, dus niet telkens in en uit de scanner. En dan is het ineens gedaan en neemt deze radioloog de tijd om de film terug te spoelen, ondanks dat het hele proces een halfuur langer duurde dan gepland. Hulde voor dit team! En nu maar hopen dat we iets aan het resultaat hebben. Dat hoor ik volgende week.