Paradoxale tijd

Het voorjaar heeft deze maand een recordaantal zonuren. Het is extra uitnodigend om naar buiten te gaan. Overal in het veld zie je nu vogelkoppels in drukke voorbereiding op het broedseizoen. De vissendiefjes zijn terug op hun broedeilandje waar ze veilig voor nakomelingen gaan zorgen. De natuur gaat door ongeacht de onrust in de mensenwereld.

Ik zag een beeld op het Journaal van spelende kinderen voor een gebombardeerd flatgebouw. Een groter contrast is nauwelijks denkbaar. Het kwaadaardige Kremlinse kankergezwel trekt een vernietigend spoor. De mensen gaan er zo lang mogelijk door met wat ze wel hebben. De schommel was niet geraakt en dus werd er geschommeld, met op de achtergrond het zwartgeblakerde gebouw.

Voor het relativeringsvermogen is die toestand wat mij betreft helemaal niet nodig. Ik neem toch al elke dag zoals die komt. Het is belangrijk om leuke dingen te blijven doen. Daarom heb ik (uiteraard onder voorbehoud) al een datum voor de presentatie van ‘Gevleugeld leiderschap’ gekozen: 30 april van 15-17 uur.

Stuur me een bericht als je erbij wil zijn; dan zorg ik ervoor dat je een uitnodiging krijgt. Zo lang de voorraad strekt.