Chemokuur 2
Na een lange tijd weer een berichtje van mij! Het duurde toch wel lang na de eerste kuur voordat ik er weer bovenop was. De week na de kuur dacht ik dat het de goede kant op ging maar kreeg ik toch nog koorts, keelpijn, hoofdpijn en was ik verkouden. Gelijk getest op corona maar dat was het gelukkig niet. Doordat mijn witte bloedlichaampjes laag waren moest ik goed in de gaten houden of de koorts niet erger werd. Het duurt daar door ook langer tot je er weer boven op bent. Pas rond de paasdagen voelde ik mij weer wat beter en hebben we nog kunnen wandelen buiten, dat was fijn. Je denk dan opeens bewust na hoe blij je eigenlijk moet zijn als je je gewoon goed voelt en alles kan doen. Normaal is dat eigenlijk gewoon een vanzelfsprekendheid.
Vorige week dinsdag de tweede chemokuur gehad. Van te voren had ik al bloed geprikt in het ziekenhuis. De oncoloog belde daarna dat de kuur door mocht gaan. Met hem nog gesproken over de steken bij mijn hart en borststreek. Als het weer terug komt moeten we kijken of we wat gaan veranderen. Zelf denk ik dat het door de dexamethason komt. Ik heb daar nu de dagen na de kuur minder van genomen en deze keer heb ik er gelukkig geen last van gehad.
Om negen uur was ik weer aanwezig. Er waren al aardig was mensen. Er zijn geloof ik iets van negen stoelen en 1 bed. Ik heb mijn haar weer onder de kraan gehouden en daarna is de hoofdhuidkoeling weer op gezet. Deze keer zat hij veel strakker en voelde ik hem veel beter en kouder. De vorige keer heeft hij niet helemaal goed opgezeten denk ik. Als ik de foto vergelijk die ik genomen heb is dat ook te zien dat hij de eerste keer te los zat. Het was nu ook echt afzien en ik had er erg hoofdpijn van. De twee en later weer twee paracetamol hielpen niet. De vorige keer was dat veel minder. De afgelopen weken ben ik zoveel haar verloren dat ik nu kale plekken boven op mijn hoofd heb. Daar baal ik heel erg van, want je doet er veel moeite voor. Je zult er verbaast van zijn hoeveel haar je hebt als het uitvalt. De haren van onze hond en kat waren er nu niets bij. Even zien of het de komende weken nog meer uitvalt. Dan maar beslissen of het nog de moeite waard is om de volgende keer weer de hoofdhuidkoeling op te doen. De mutsjes maar weer uit de kast gehaald om de kale plekken te bedekken.
Rond tien uur kwamen de zakken met de chemokuur binnen, we moesten er wel even op wachten dus. Eerst de medicatie, toen spoelen, de docetaxel, spoelen en toen de cyclofosfamide. Na een half uur voelde ik mij al misselijk worden. Dat heeft de hele tijd dat ik daar zat aangehouden. Als ik iets wou drinken of eten had ik het gevoel dat ik moest overgeven. Je kan niet weg en je kan natuurlijk ook niet stoppen met de kuur. Dat is een naar gevoel. Ik moest mijzelf dan ook wel echt sterk houden om het vol te houden. In de middag ging iedereen eten, de lucht van soep en broodjes kroket kwamen mij tegemoet. Dat hielp niet echt mee met mijn misselijkheid. Door de chemokuur ruik je ook alles veel sterker en je smaak wordt minder. Smaak en geurcellen hebben een snelle delingssnelheid en zijn dus blijkbaar gevoelig voor de chemokuur. Gelukkig had ik de iPad en oordoppen mee en heb ik geprobeerd mij daar op te focussen en niet op de misselijkheid. Anders had ik het niet volgehouden. Toen ik thuis was heb ik eerst een tijd gehuild en voelde ik mij rot. De ontlading denk ik van het verplicht moeten volhouden. Ik zie wel echt op tegen de volgende kuur. De vorige keer dat ik kanker had mocht je iemand mee nemen, dat was toch wel fijn. Nu zit je er niet alleen maar wel zonder mensen die je echt persoonlijk kennen.
De dagen na de kuur was ik misselijk en heb ik steeds op bed gelegen. Het is wel raar dat ik mij de dagen na de chemokuur misselijk voel maar als ik dan wat eet het juist even wat beter gaat. Dus steeds maar kleine beetjes gegeten. Ik moet er wel aan wennen dat ik steeds om hulp moet vragen. Mijn ouders zorgen voor ons zoontje en ook nog voor mij, mijn vriend helpt na zijn werk met alles. Ik vind het maar niets dat je dan alleen maar op de bank kan 'hangen'. Gelukkig was dat alleen de eerste week. In het weekend ging het alweer wat beter. We hebben gewandeld buiten en gisteren en vandaag heb ik alweer ons zoontje van school opgehaald. Het herstel gaat deze keer gelukkig sneller dan de vorige keer. Hopelijk blijft dat zo gaan!
De volgende kuur is op 27 april, op koningsdag dus! Ik heb al een keer op tweede kerstdag een chemokuur gehad en op oudjaarsdag een operatie dus daar kan nog wel een feestje bij. Ik denk dat ik maar in mijn mooiste oranje outfit heen ga. :-)