Sorry mijn lieve lotgenoten, maar na mijn spuiten ambeciclip (fulfostrand) oestrogeenremmers en mijn dagelijkse portie Verzenios, aromaticaremmers Ck4 en Ck6 ben ik even zo moe dat schrijven zo moeilijk is dat het er niet inzit. Daarom een dagje of 2 rust

Beleving

Steeds fijn met jouw erbij, een gevoel diep geworteld in mijn hart doet het leven verschalen als boter tussen confituur en brood.

De liefde, jou passie en jou totale emotie, jou empathie en geduld dit terwijl je volledig ongeduldig bent,

brengt mijn beleving op een ander niveau.

Je glinsterende ogen maken plaats voor droefheid als je mijn tekort aan kracht ziet en maakt je nog liefelijker.

Ik mis zelf de energieke Dirk die jou de wereld zou laten zien, die jou zou

dragen als was je mijn “knuffeltje”.

Begrijp me niet verkeerd liefste, de knuffel die ik bewoord is mijn beertje die ik had vanaf de geboorte tot een of ander individu het beertje weggooien waard was.

Ik ben ermee geconfronteerd en “moest” het aannemen, net zoals nu. Aannemen dat is wat is en niet achterom kijken.

Vooruit stormen en aanvaarden en blij zijn in de verschillende emoties dat ik er ben, samen met mijn mooie geliefde aan mijn zij, mijn seconde.

Al had ik je maar “één” seconde gekend, nog zou ik aan je denken en koesteren.

Dat is in mijn leven waar “beleving” voor staat.

De haakse, op de horizontale die tracht het universum te versnijden maar niet beseft dat het universum “één” is.

Onze energieën die in de cirkel van het leven “één” vormen, geven kracht aan “onze beleving” die welliswaar onze emotie’s op de proef stellen, maar tegelijk onze kracht tentoonstellen.

Ik hou van je, mijn liefje en wil met jou nog veel beleven.

Dikke knuffel van jou hartedief.

Mijn bloempje.