Wat een zware dag was het gisteren, even bekomen nu. Voor al mijn lotgenoten het volgende gedicht.

Stilte in mijn hoofd,

Ik verlang ernaar en zoek.Op mijn pad vind ik alles wat mij stilte geven kan,Een bloem, een boom, gras dat in de ochtend zijn geur afgeeft.

Wandelend op mijn pad vind ik dag na dag een roos,Eenzaam langs de kant van de weg, een beetje verscholen tussen anderen. Ze staat in bloei en verspreid haar innerlijke als zowel uiterlijke schoonheden.

Ze geniet van de zon, wordt aanbeden maar ze weet dat ze morgen verwelkt.

Toch blijft ze voor mij dag na dag mooi,

Ze brengt rust in mijn ziel en hoofd

Ik zie graag mijn roos, elke dag weer dat ik haar te zien krijg.                                                                                                                                                                                                                               Ze wacht op mij om mij haar glimlach te gunnen waar ik zo van geniet                 want ze weet dat ik rust en stilte nodig heb op mijn pad naar verlichting.

Dank je mijn roos

Oprecht geniet ik van je schoonheid

Dank je om elke dag dat ik je zie

Dank je.

Geschreven door Dirk Gogne op 2024 02 26