Wat een zware dag was het gisteren, even bekomen nu. Voor al mijn lotgenoten het volgende gedicht. _ Kanker.nl.pdf

.                                                                      Licht

Een zonnestraal breekt door en ik wordt verblind

Het licht steekt als een mes door mijn netvlies

Ik wil roepen maar weet niet hoe

ik ken de teksten niet die ik roepen wil

mijn mond gaat open maar ik krijg er niets uit

ik krijg het benauwd

is er niemand

zachtjes begin ik te snikken, wakker wordend van het mes in mijn gezicht

ik roep nu, ik schrei nu, ik tier het uit

beweging

het wordt donker voor mijn gezicht

ik ben bang

ik voel beweging

plots voel ik een hartslag

een bekend gevoel van vlees

ik ben gerust

zachtjes snikkend vallen mijn oogjes dicht

mijn moeders borst dimde het erge licht en ik ben thuis

bij moeder

in het licht.