Boos

Vandaag word ik wakker en voel ik mij boos. Dikke, felle woede die er is. Ik wil graag positief zijn en daar over vertellen. Hoe goed ik alles aankan en iedereen kan begrijpen. Dat is helpend en mensen zeggen het ook om mij heen: Blijf positief! Dat helpt. Maar vandaag lukt dat niet. Ik voel woede. Enorme woede. Ik probeer het weg te drukken, maar het heeft geen zin. Afreageren op mijn omgeving heeft ook weinig zin. Ik zal het onder ogen moeten komen. Wat vertelt de woede mij?

Nou, een heleboel. Dat ik het zo klote vind dat ik kanker heb. Dat ik bang ben, omdat ik geen idee heb wat de toekomst gaat brengen. Dat ik het op zulke dagen zo stom vind om bestraald te worden. Ik ben boos op het feit dat er elke dag mensen aan mij zitten. Dat ik naakt op een tafel lig. Dat ik geen zin heb om chemo te slikken. Dat ik het moeilijk vind dat ik nu niet meer alles kan doen. Dat ik kwaad ben op het feit dat mijn leven opeens compleet anders is en de wereld om mij heen gewoon door draait. Dat ik geen controle meer heb. Dat mijn leven opeens zo onzeker is door die stomme celdeling die verkeerd is gegaan. Het is er allemaal. Enorme woede.

Het lukt mij om het niet het af te reageren op de lieve mensen om mij heen. Maar dat is best een flink gevecht. Want oei, als iemand iets leuks nu heeft kan ik jaloers worden. En man man man, daar schaam ik mij een beetje voor. Nou ja, een beetje? Ik schaam mij daar een heleboel voor! Jaloers zijn. Niels! Niels, die altijd iedereen iets gunt is nu soms jaloers. Maar ook dat is er.

Vroeger heb ik geleerd om al die gevoelens lekker weg te stoppen. Het positieve altijd te blijven zien. Het was hard werken om die nare gevoelens te onderdrukken. Maar nu hoeft het niet van mijzelf. Want als ik door al die woede heen dender, dan is daar het verdriet. Ik huil flink. Luister muziek die ik mooi vind en het lukt dan ook om onder te woorden brengen wat ik voel. En er wordt geluisterd. Ik word geknuffeld. Ik word gezien. En ik kan het ontvangen. Het vechten hoeft niet meer. En dan is er rust. Ademruimte. Knuffel ik Bikkel, onze hond. En leer ik weer; alles mag er zijn!