Droom hard, leef harder....

Voordat ik ziek werd was er in 2021 een lezing van Griet op de Beeck in Utrecht. Een schrijfster die ik graag lees, elk boek van haar had ik binnen een paar dagen uit. Ze schrijft voor mij herkenbaar en vertelt verhalen uit het leven. Over families en patronen. Over pijn en liefde. Tijdens de lezing ging Griet in op het leren leven. Hoe leef je nu eigenlijk als mens en hoe ga je om met wat je pijn kan doen of wat je juist heel veel energie geeft? Na afloop hebben we kort een praatje gemaakt en ze schreef bovenstaande zin voor mij in haar eigen boek. Droom hard, leef harder…

Misschien moet ik eraan denken, omdat het leven hard leven is voor mij. Het is een poosje stil geweest hier op kanker.nl. Het leven slokte mij op, de scans van mijn bekken waren goed. Ik ben weer begonnen met werken en het voelde als ik leven wilde opnemen als een spons. Alles weer proberen en doen. Heel hard leven. En dat lukt mij vaak ook goed. Mijn verjaardag in juni was een prachtdag. Voor het eerst in vele jaren vierde ik het uitgebreid. Het werk weer oppakken doet mij ook goed, gevoel hebben dat ik het weer kan en iets anders om handen heb dan de kanker. Ik ga naar concerten, op vakantie, feestjes en eigenlijk lijkt het aan de buitenkant alsof ik er weer helemaal ben. Mensen zeggen dat ook letterlijk; hoe doe je dat toch? Zo de draad weer oppakken en doorgaan?

En dan voel ik van binnen: Niels, je bent soms een ster in de beste versie van jezelf laten zien. Want diep van binnen vind ik het echt heel fijn dat het dan even niet over de aankomende scans gaat in oktober. Scans die worden gemaakt van mijn longen en lever. Nog niet eerder zijn die scans geweest. Dat vind ik natuurlijk spannend, maar dat duw ik weg. Ook zijn er na de operatie best veel veranderingen aan mijn lichaam, ik loop nog steeds met een luier. Ik slik constant antibiotica tegen ontstekingen. Ook komt er een operatie aan om de holtes in mijn lijf op te vullen en daardoor moet ik mezelf twee keer per dag katheteriseren. Ik heb een dik bovenbeen (lymfeoedeem) waardoor lopen moeilijker soms gaat. Deze week moest ik naar de dokter om te praten over hoe alles van onder weer goed gaat werken qua erecties. Ergens druk ik dat allemaal weg. Ik leef toch nog? Ik ben er toch nog? Ik moet toch vooral hard leven? Alles uit de dag halen? En ik wil gewoon niet dat het altijd maar daar over gaat. Ik wil ook de verhalen van de ander horen. Het ging het laatste jaar al zo vaak over mijn ziekte, ik kan juist ook zo genieten als een ander weer deelt wat er leeft en speelt in zijn of haar leven.

Maar soms, voor mij dan uit het niets, plopt de pijn op. Als ik echt toelaat dat ik sneller vermoeid ben dan voor de kanker, dat ik vaak pijn voel (en ja daar zijn pijnstillers voor), dat ik enorm moet wennen aan dit nieuwe lichaam, dat ik onzeker ben geworden over wat ik nu wel of niet kan, dat ik nog niet weet hoe mijn longen en lever eraan toe zijn, dat ik een t-shirt aantrekken soms ingewikkeld vind door de bobbels van mijn stoma, dat ik niet meer zomaar een erectie krijg, dat ik soms pijn voel bij het wandelen of bikkel uitlaten. En het komt bij mij als een vulkaanuitbarsting eruit. Tranen, verdriet, diepe rouw om wat ik los moest laten door de kanker. Pfoe, wat ben ik daarna dan moe (dan snap ik goed dat ik geen zin heb om dat aan te gaan, het kost zoveel energie). Wat een heftige emoties zijn dat. Het maakt mijn lichaam zwaar en mijn tranen zo zout. Ook dat is hard leven. Maar het maakt ook zacht, het toelaten van de pijn. Dan word het stil in mij. Dan voel ik dat ik er ben, met alles wat er is. Maar wat ben ik soms bang om het allemaal echt toe te laten, hard leven is dan voor mij een makkelijkere keuze.

Leven met en na kanker. Het is voor mij soms echt een doolhof. Het is proberen en hard vallen. Het is bovenop de bergen staan en diep eenzaam in een bos voelen. Het is aanpassen en gezien willen worden. Het is jezelf aanvoelen of soms het uit de weg gaan. Het is misschien wel gewoon proberen te leven. Er is hierin geen goed of fout. Het is jezelf keihard tegenkomen en ontdekken.

En vandaag probeer ik het gewoon weer. Hard leven met alles wat er is. Fijne dag!