Dag 0 (-6)

15 november is het dag 0, het begin van mijn stamceltransplantatie, ook wel dag -6 genoemd op mijn planning. 

De planning voor deze dag ziet er als volgt uit;

Ik moet mij om 08:00 uur al melden dus dat betekend vroeg uit de veren, om 06.15uur trekken we de deur achter ons dicht, bepakt en bezakt, op naar het Erasmus.

Daar worden we opgevangen door een hele lieve verpleegkundige, die gelijk de toon zet met haar eerste blunder, ze dacht dat Jordy mijn vader was haha, ik heb altijd geweten dat ik er jong uit zag en ik pest Jordy altijd ermee dat hij een oude bok is, maar nu hoort hij het ook eens van een ander haha! Ze voelde zich behoorlijk lullig op dat moment, maar we hebben er flink om kunnen lachen.

Rond 09:00 uur staat er een ingreep gepland, het plaatsen van een hickman-Kathether. Dit is een soort infuus maar dan in een grote holle ader, net voor het hart.

Eerst even van verdieping 9, naar verdieping 5, wat een doolhof is dat ziekenhuis, dat was gewoon 15 minuten taxiën, maar ik had maar te liggen in mijn bedje en kreeg dus gelijk een sightseeing door het ziekenhuis. En het grappige was wel, Erasmus MC heeft sinds afgelopen week een nieuwe televisie serie, Erasmus 24/7, en tijdens de eerste aflevering lieten ze zien hoe het transport van patiënten georganiseerd word, ik werd door een hele aardige knul, Maikel getaxied, maar toen ik eenmaal was aangekomen op plaats van bestemming heb ik nog gezellig zitten kletsen met Ingrid, zij was te zien in het tv- programma vorige week. Zoals ze te zien was op tv, hoe lief en zorgzaam ze is voor haar patiënten, zo is ze ook in het echt, wat een schat van een mens. Allemaal trouwens hoor! Wat een vriendelijke mensen in dat ziekenhuis!

We dwalen af, het plaatsen van de Hickman doen ze op de röntgenafdeling, onder echogeleiding. Vooraf word de plek plaatselijk verdoofd met Lidocaïne, ik heb in het verleden alleen al meerdere malen meegemaakt dat ik moeilijk te verdoven ben met Lidocaïne en jammer genoeg was dat ook dit keer weer het geval. Het grootste gedeelte van de ingreep heb ik gevoeld, ze hebben veel meer verdoving in moeten spuiten, 5 keer meer dan normaal, en daardoor heb ik een allergische reactie ontwikkeld, wat al met al best even eng was. Alles ging draaien, mijn ogen konden niet scherpstellen en gingen tranen, tintelingen/verdoofd gevoel in mijn lippen/wang, de helft van mijn gezicht begon te vlekken, heel erg moe alsof je ieder moment begint weg te zakken.

 Gelukkig zagen de artsen dit ook en heb ik via mijn nieuwe hickman gelijk een middeltje toegediend gekregen om de allergie tegen te gaan en begon ik me na ongeveer een half uur/uur weer wat beter te voelen, alleen de nasleep ervan voel ik nu nog. Wel betekend dit dat ik vanaf nu geen lidocaïne meer toegediend mag krijgen want de allergie was behoorlijk ernstig, de artsen schrokken ervan.

Maar het positieve van alles, hij zit, het plaatsen is goed gegaan! En als het goed is gaat deze hickman heel wat langer mee dan een normaal infuus, en in principe kunnen ze hier alles doorheen geven qua medicatie, kunnen ze er bloed uit afnemen en eventueel voeding toedienen.

Verder heb ik nog bezoek gehad van een super leuke hematoloog, hij kwam even gezellig een praatje maken, wat lichamelijk onderzoek doen, en vertellen hoe mijn conditionering eruit ziet, of ik nog vragen had naar aanleiding van de hele voorlichting en voor mijn gevoel kwam hij me ook gewoon echt even op mijn gemak stellen. 

De Hickman bloedde nog even wat na, wat overigens normaal schijnt te zijn, maar de pleister zat niet helemaal lekker waardoor het bloed op mijn kleding kwam dus hebben ze de pleister nog even verwisseld en mochten we nog even lekker richting huis, en moet ik mij de volgende dag weer melden!

Hoe mijn traject verder verloopt, lees je in mijn volgende blog.