Mens is de naam

Hoe kan het leven zo walgelijk en zo fantastisch zijn?
Hoe kan ik zo vol liefde en zo sarcastisch zijn?
Hoe kan ik me zo gelukkig en zo miserabel voelen?
Alsof twee zenders door elkaar heen staan te joelen.
Een bal van emoties, sex, hersens,
intuïtie waardoor ik me trots voel en schaam.
Mens is de naam.

Hoe kan ik zo in dromen zweven
en me zo houden aan de feiten?
Hoe kun je zo tot het hogere komen
en tot zulke banaliteiten?
Hoe kan ik zo naar  vrouwen kijken
en op  mannen vallen?
Hoe kunnen vroomheid
en geilheid zo op elkander knallen?
Zo tegenstrijdig, als een non in het klooster
en een hoer voor het raam,
Mens is de naam

Wie zalft zo over naastenliefde
en kan zo Godvergeten wreed zijn?
Wie kan zo aanleiding tot geluk
en oorzaak van zó veel leed zijn?
Wie kan zo slaapverwekkend saai
en zo alarmerend excentriek zijn?
Wie kan zo mild en tolerant
en zo gigantisch fanatiek zijn?
In de naam van de vader, de joodse,
de christelijke of die van de islam,
Mens is de naam.

Dat zijn overpeinzingen die ik later zal hebben,
gereïncarneerd als een roze cyclaam,
Mens is de naam!