Bestraling moe,moe en nog eens moe.

Hoi hoi,

Ow wat ben ik blij dat we begonnen zijn met de bestralingen. Dan doe je eindelijk weer wat aan deze ellendige ziekte, ipv dat afwachten. Maar ik kan nu wel zeggen dat ik dit te luchtig heb ingeschat. Zo van ow,doen we wel. Je wordt tenslotte niet (ziek) zo als bij de chemo. Van chemo wordt je ook moe.

Maar jemig zeg, dit is nex level moeheid. Het komt niet stiekem in je leven. Nee gewoon BAM! Jij wou bestralingen dan ben ik hier je moeheid! Hihi 🤣🤣😇. Dit had ik even niet zien aankomen net zo als het gevoel van de aller eerste dag.

Ik had verwacht blij,opgelucht,strijdlustig te zijn. Strijdlustig was ik ook wel maar ik was vooral bang. Bang voor alles wat komen ging. Heel de dag was ik al gespannen ( sorry mensen om mij heen 😇). En toen stond ik daar naakt in het kamertje te wachten tot we naar binnen mochten. En ik kijk me zelf aan in de spiegel... daar vloeien de tranen rijkelijk. Het gevoel van de aller eerste keer op de afdeling bij de chemo. Het besef dat deze verdomde ziekte nog steeds niet weg is. Het besef van leven. En te mogen leven... alles ging er door mij heen. En toen ging de deur open. En zegt een blije stem: HALLO, oh ik pak even een zakdoek. Kom verder gebeurd vaker.... droog mijn tranen en zeg uiteraard weer sorry. En dan komt de strijdkracht weer om hoog. En gaan we voor de eerste behandeling. Best pittig. Tussen de 25 en 40 sec in en dat maal 16 keer. Dit is omdat ze alles tegelijk doen. Oksel en borstbeen. Bij de laatste 3 denk ik... zijn ze er bijna? Maar door dat het apparaat dan naar mijn rug verplaatst weet ik nog 3, nog, 2 nog 1....

Wat ik net hier boven al schreef. Wat ben ik moe. Echt als of iemand je kaarsje uitblaast. Gewoon klaar. Deze moeheid heb ik nog nooit eerder gevoeld. Ook begint mijn borstbeen aan de onderkant zeer te doen. Een soort beursen/blauwe plek gevoel. En de keel. Net als of je een heel glas kokent water heb door geslikt. Keelpijn achtig maar dan dieper. Ik denk dat ik het zo het beste kan uit leggen. Thee met honing wordt geadviseerd en ik mag mijn zakjes die tijdens de chemo voor de blaren waren weer gaan gebruiken. Dit zal de boel in mijn keel wat verzachten. En iedere avond heb ik 2 cm links van mijn navel buikpijn. Zo groot als een pruim. En de volgende ochtend is dat weer weg. Het is best te doen. Alleen had ik dit niet verwacht en maar goed ook. 

Weetje wat ik erg vind. Niet die pijntjes en de vermoeidheid, maar de wereld gaat door. Wij zijn niet alleen ziek. En er gebeuren leuke dingen om je heen en ook minder leuke dingen. Bvb mijn kleine neefje werd opgenomen in het ziekenhuis. Eerst wisten ze niet wat hij had. Maar ziek was die overduidelijk met adem apparatuur en al. En weetje mijn kleine neefje heeft mijn zus. En die kan prima voor oma,tante moeder in een spelen voor hem. Maar door dat mijn zus bij mijn neefje was. Wat natuurlijk normaal is. Kon ik niet naar der toe, bang om ook ziek te worden en niet zo ziek als hij. Maar wel lekker egoïstisch ziek zijn en geen bestralingen te krijgen. En er dus automatisch voor kiezen om niet te gaan. Terwijl zij mij ook nodig had. En iedereen snapt dat en is begripvol. Maar in je hoofd denk je. ***** piep,pieper,depiep omdat je er niet voor hen ken zijn. En je eigen heel schuldig voelen. Maar toch lekker egoïstisch zijn.

En dan ben je weer even in de realiteit.... De wereld draaid door terwijl jou wereld stil staat.......

Liefs 🥰.