Fisiofit.

Hoi hoi,

Ik ga sinds een tijdje naar oncologische fisio. Hier doen we met allemaal andere (ex) zieke mensen sporten. Het gekke is, aan de ene kant is het fijn, fijn om met gelijk gestemde ( klinkt een beetje raar maar wel waar ) te sporten. Je hoeft je zelf niet anders voor te doen dan je bent. En we zijn allemaal ziek geweest en weten van elkaar waar je tegen aan loop. En vaak schelen we helemaal niet zo heel veel met elkaar. En toch schaam ik me als ik daar op de fiets zit. Zit ik daar met me trui aan omdat ik nog niks heb. Want a heeft al hele mooie🤗. B heeft ze tijdens de operatie kunnen doen. Ook erg mooi. En ik ik zit daar zonder.... en ik vertel het wel gewoon. Oh die van mij zijn er af 🤣🤗😇. Wat maak mij dat uit, maar toch dat ene gevoel. wat best gek is dat ik juist dáár mij dat aantrekt. Want met 30 graden hup met een strak truitje even naar de supermarkt. En dan halve wegen er achter komen dat je zonder borsten buiten loop🤣. Of al een half uur aan de koffie ergens zitten te drinken en dan ineens. Oh, weet je wat ik vergeten ben🤗🤣. Mij maakt het niet zo veel uit. En dan zeg ik tegen mijzelf. Nee dat lieg je! Want ik vind het inderdaad niet erg om zonder naar de winkel te gaan, met de hond te wandelen. Want iedereen die ik zie. Zijn niks van mij. En dan kan je zeggen nou, zo iets zeg je niet. Klopt waar, maar die mensen gaan en komen en gaan. En ik ga door met mijn dag. En dan zou je kunnen zeggen dat is toch ook bij het sporten. Maar daar bekruipt mij het gevoel. Van ik wil geen vragen. Ik kan niet even snel zeggen ik moet door. Net zo als op die verjaardagen. Hup even snel mijn prothese in doen. Want ook dáár kan ik niet de gesprekken uit de weg gaan. En dan doe ik ze liever aan. Want bij mensen werkt het nog steeds zo. Je vraagt het niet direct. Maar om de directheid te vermeiden doe ik ze juist in? Op ? Geen idee hoe je zo iets zegt. Dus trek ik mij er echt niets van aan ? En toch is het fijn om daar onder begeleiding bezig te zijn met spier opbouw. En weer fitter te worden. Wat poh, das een lange weg. Ik moest een spier test doen ik heb score 17. Dus ik vroeg en wat is normaal 21 🤣. Nou dan heb je nog lang plezier van mij zei ik daar gelijk op hihi. Maar ik merk wel hoe moe ik ook terug kom. En ik daarna gewoon 10 uur slaap. Dat het mij wel goed doe. Ik ga zelfs mee doen aan yoga. Ik zou eigenlijk vorige week donderdag al mee hebben gedaan. Alleen was ze ziek. En ging het niet door. Ik hoorde laatst iemand iets zeggen en toen dacht ik: ja! Je heb gelijk! Ook al is je dag nog zo zwaar reageer het nooit af op je naaste. De mensen die je lief heb kunnen er niks aan doen. Dus ga ik lekker uit mijn comfortzone en ga ik wel naar yoga. En praat ik wel met die psycholoog. Schrijf dingen op. En ga van onderzoek naar onderzoek. Want alleen ik kan mij zelf weer worden. Ik kan wel zitten klagen in een hoekje 10/90 of 90/10. Maar als ik niet alles en dan bedoel ik ook echt alles heb geprobeerd om mij zelf weer te worden. Mag ik zeker niet klagen. Want je bent niet eens begonnen.

Liefs 🥰