Moe,picclijn ontstoken ene.... Hoe noem je dat?

Hoi hoi,

 

Wow wat is deze heftig zeg.

Ik heb donderdag op vrijdag gewoon 16 uur geslapen. Mijn ogen zijn dik, mijn gewrichten ( enkels en polsen ) doen zeer. Hoofdpijn. En ik lijk wel dementie te hebben. Worden blijven niet hangen.

Ik had het al vaker hoor dat ik dan echt dingen er om heen op moet noemen zo dat andere mij kunnen helpen. Ook al is het irritant het is nog irritanter om er niet op te komen.

Dus doen we het nu maar zo hondje,zwart,klein,oma is Nero 🤣🤣 

Winkel, centrum, los fruit, verse slager....

Zo dat andere mij kunnen helpen om de worden te vinden.

Maar vandaag moest onze zoon zelfs lachen en begon me zelfs een beetje te plagen.

Ik vroeg tijdens de honden uit laten. Hoe was het op school? En hoe is het met die en die....

Hij goed en vertelde iets wat was op school.

En terwijl ik net nog de naam had genoemd. Was het nu ineens kwijt.

Alle mogelijke namen had ik al genoemd maar niet de goede.

🤣🤣🤣 Hij weet dat ik er last van heb dus ging die me helpen soort Lingo.

Begint met de k.... Eindigt op o.

Kimo,kyano,kimo?? Barry ? Hihi.

Hij je verzint ze gewoon,

 zelfs namen die niet bestaan.

Al excuses makend lachen wij nog verder bleek het Kenzo te zijn. Terwijl hij het zei was het ik het al weer kwijt.

We hebben nu bedacht mister k mister a mister 1 en 2 ( zijn tweelingen ). Want de eerste letter onthou ik nu nog wel, ben benieuwd wat ik van de week zal vergeten mijn eigen naam ☺️🤭🤭 ( grapje ).

Gelukkig hoef je een blog niet in een keer af te schrijven, want dat lukt mij echt niet meer.

De thuiszorg is geweest om mijn picc lijn te verzorgen. Ik zal geen organisatie noemen maar o wat was mijn man boos...

Ting dong, daar staat een vrouw in de deur opening ik schat een jaar of 50. Ik kom de picc lijn verzorgen. Terwijl ze eerst kijken pakt ze alle spullen van uit de tas die ik mee had gekregen van uit het zh. Ik vraag waar zijn je handschoenen ? ( We waren al gewaarschuwd hier voor) niet, doen wij niet aan is achter haalt) een discussie van ruim 3 min heb ik haar onze handschoenen gegeven en mijn man inmiddels naast me verplicht om de handschoenen wel aan te doen. Dat deed ze geïrriteerd deed ze der mond kapje voor. (Ik ook) haalde mijn pleister er af zo snel dat ik het niet eens door had. Deed een watje helemaal nat maken van de alcohol en legde deze op de wond. En wachten exact 30 sec. ( Ze leek een beetje met haar doen en laten op zon docent van vroeger die iedereen haare en niks durfde te zeggen, ja en amen dat 🤭). De nieuwe pleister er op en klaar.

Ik ben heel iets anders gewend de oude pleister resten verwijderen enzo. De opening van de wond extra goed schoonmaken. Nee dat hoefde allemaal niet bij de thuiszorg. 

Savonds begint mijn pleister los te laten. Al kwaad maakt mijn man wat opmerkingen over Thea van de thuiszorg ( niet der echte naam ☺️) en maakt het aller mooiste creatie van mijn arm met leuko plast. Zo dat er geen vuil in kom en ik toch kan slapen. De volgde ochtend bel ik om 7 uur al de thuis zorg.

Met Noord, hallo met mij ( heel mijn verhaal uitgelegd adres gegeven) nee u ben van Zuid. Dan zal Zuid er nog niet zijn u wordt terug gebeld 

8 uur niks. Half negen niks.

Ik weer bellen want ja die picc lijn moet wel op nieuw verzorgd worden en hij doet inmiddels zeer. Wat ik al die tijd niet heb gehad.

Weer met Noord... U wordt binnen een uur opgebeld door Zuid, zal wel file zijn.

Ik dacht nog even file op zaterdag ?

En ja hoor nog geen 30 sec later Zuid aan de telefoon.

Heel het verhaal uit gelegd zegt ze ik kom zo snel mogelijk. Voor of na 12 uur vraagt ze. Als ik dan mag kiezen voor 12 uur.

Nieuwe mevrouw aan de deur. Had een koffer bij met alle maal spullen voor ons. Voor als ze de picc lijn moesten verzorgen. Ik vraag weer handschoenen aan te doen. Doen wij niet no tatch doen wij. Ik maar.... Zij ik las al dat je er op stond maar dat ik natuurlijk onzin. Welk ziekenhuis zit je welke afdeling welke verpleegkundige? Ik ga een klacht in dienen. Want hun hoeven voor ons niet te bepalen hoe wij werken. Geïrriteerd vraag ik haar naam en zeg dat ik dat ook op mijn afdeling zal zeggen! Want jij moet handschoenen aan hun doen dat al!

Ik moet volgens haar naar het ziekenhuis het is ontstoken. En met mijn bloedlichaampjes is dat nu gevaarlijk.

Nog steeds geen handschoenen. Ik dacht gooi er maar op ik moet zo toch naar het ziekenhuis dus maak mij geen reed meer uit. Als mijn man er wel was geweest nu had hij het ook voor me kaar gekregen om dit vrouwtje handschoenen aan te doen. Maar ik was er zo klaar mee. Terwijl ze de pleister plakt belt ze naar de h.a.p zal ik zelf even bellen opper ik ( kan ze weg dacht ik ).

Nee ik ben hun verantwoordelijkheid dus hun bellen. Dat is dan wel weer netjes. Ze moest nog verder met haar route zo dra ze een tijd had belde ze mij op en zou ik naar het zh gaan.

Ondertussen hond uit gelaten, want ja zal daar wel even duren.

Wordt ik na een uur terug gebeld de h.a.p wil liever niet dat ik voor niks kom ivm mijn waardes dadelijk wordt ik daar ziek. Ik moet hun bellen en dan fotos sturen. 

Ik heb inmiddels de h.a.p aan de telefoon en leg het uit ze bekijken de fotos. Ik mag geen 38 graden hebben en mag niet groter worden als dit. Afgesproken anders zou ik meteen komen. Pijn was zo zeer niet erg kan ook zijn omdat die net wat meer naar onder is geplakt de picclijn zelf in of de wond of zo drukt als ik mijn arm buig.

Pffff zaterdag moe hoofdpijn en druk. Niet echt handig. Want ik ben kapot.

Weetje waar ik op dit moment het meeste last van heb druk achter mijn ogen en mijn gewrichts pijn. En het lijk net als of iemand mijn rechter voet vanonder in de fik heeft gezet.

Gelukkig was de mega moe heid maar voor 2 dagen. Ook al ben ik nog steeds moe ik kan mijn thee weer op drinken zonder ik tijdens in slaap val. 

Eind van de middag toch nog een uurtje gaan poelen met onze gezin.

Vorige week mocht ik echt niet van het ziekenhuis. Nu mocht het wel als het niet druk was. Bij binnenkomst 2 plekjes bezet van de 40 dus ik zeg rustaggggh genoeg.

Na een potje poelen merk ik al mijn hoofd, steken er in niet te zuinig. Tijdens het poelen denk ik ook regelmatig hoe mooi het is om dit met hun ge mogen doen. En ondanks de moeheid. Dat ik tussen door moet zitten. En de verschrikkelijke steken in mijn hoofd niet nooit wennen. Denk ik aan het einde. Hebben we toch maar weer mooi gedaan. En ben ik blij en vind ik de hoofdpijn vandaag en morgen meer dan waard.

Want ziek zijn zijn we niet alleen... Maar met elkaar... En soms heel soms ( alle ongemakken deel ik lekker niet en hou ik voor me zelf ) 😜 en denk ik bij iedere steek in mijn hoofd. We zijn toch mooi weze Poolen. 🙏🙏🙏