Picclijn haat en liefde....

Hoi hoi,

Ik zal bij het begin beginnen dan is het makkelijker om de titel te begrijpen.

Mijn aders roepen al zo dra dat ze die naakt zien nee!!!. Rollen weg, of gaan zo diep liggen dat je ze gewoon simpelweg niet meer vind.

De uitkomst een picclijn laten zetten.

Dat deden ze ook onder een plaatselijke verdoving. Je voelt werkelijk waar niets de eerste uren. Ook dat je de rest van de week je arm niet meer kan buigen. Omdat als je onder die plaatselijke verdoving zit. Ze niet zachtjes met je hoeven te doen. En je mega goed inpakken. Bij de aller eerste keer verschonen. Was ik dan ook super blij dat ik even kon buigen. Ze plakte hem wat minder stevig in en ik kon zelfs mijn arm weer buigen 🥳.

Die week daarna begon het eigenlijk al. Weer schoonmaken de insteek wond was ontstoken maar dat zagen ze vaker. Je lichaam wilt het toch niet eigenlijk.

Na 3 weken werd het minder daar waren we al blij mee. Toch telkens iedere week soms wat roder en pijnlijker. En dan daarna weer super mooi en netjes.🤔 Daarop werd soms zelfs gezegd. Jij heb altijd wel dat die picclijn irriteert. Het hoort bij je bijna.... 

Eigenlijk pas na 2 maanden begon de picclijn soms geen bloed te geven. Dan moest ik als nog geprikt worden, want voor 11 uur moet het bloed in het lap zijn. Of ze kregen hem niet door gespoten. Ook op dagen van de kuren deed die niks. Dan keken ze met magnesium of die wou. 9 van de 10 keer wel. Raar gevoel joh. Als ze dat magnesium inspuiten binnen 1 minuut voelt het als of je mond heel warm word. En dat je in je eigen broek plast dat warme gevoel. Dat voel je even 30 sec. En is daarna weg. De verpleegkundige weet dan zeker dat de picclijn goed zit. En dan kunnen ze je weer aan de paal hangen. 

Met bloed prikken ook als die het dan weer eens niet doet. Springen, met je arm zwaaien, hoesten, kloppen op je rug of borst. Alles om te kijken of dat ding het weer gaat doen. Soms de hele week niet. En dan die week daarop wel weer. 

Ben ook al op de foto geweest. Kijken of de picclijn wel goed zat. Ook via de echo ziet de picclijn er goed uit. Het enigste wat wel is. Boven in mijn schouder zit die tegen een klepje aan. Deze is nu inmiddels door de picclijn al lekker geïrriteerd. Maar dat kan geen kwaad. En tussen het springen door raak de insteek wond regelmatig ontstoken. Wat overigens altijd na 3 weken weer weg trekt. Het is alleen in die 3 weken geen lekker gevoel. Het brand of steekt rond om de plek. Waar door je eigenlijk altijd bezig ben hou ik mijn arm wel goed ?. Nu inmiddels zijn er korsten om heen. Doet het boven de insteek wond zeer en daarnaast. En moeten ze iedere week de korsten weg halen. Anders wordt die meer ontstoken en dat willen we niet. Nu is er maandag kweek afgenomen. Maar het is mijn eigen bacteriën en dat is dan goed. Mijn lichaam wil die picclijn niet meer 🤣. Ik heb zelfs al gezegd ik moet dat ding niet meer. Haal er maar uit. Maar ze proberen met man en macht die picclijn te behouden. Waarom echt geen idee. Ik heb ook al gezegd het is misschien nog 10 x prikken tot aan de operatie. Haal er uit dit is niks. Maar nee schoon maken en hopen....

Nu is het zo dat er een puist?!?! In mijn picclijn groeid. Echt hoe dan ? Puisten kunnen overal groeien dus ook in je insteek wond 🧐🫤. Ze hebben en geloof me dat voel je hem proberen uit te knijpen. Niet gelukt. Korsten weg gehaald en goed schoon gemaakt. Nu moet ik zeggen hij is minder rood. Maar toch hij doet zeer en steekt. Maar zonder oordeel van een dokter doen de verpleeg kundige hem er niet uit halen. En mag ik vandaag naar mijn eigen oncoloog ze gaat beoordelen of hij er uit mag. Of gewoon moet blijven zitten. We mogen naar binnen. Ik leg haar heel het verhaal uit van de afgelopen week. Terwijl ze dat ook gewoon kan lezen bedenk ik me achteraf. Ze kijk er naar en zegt ja deze moet er uit. Ik geef aan dat ik het wel wil proberen zonder picclijn. Maar ze zegt zo als altijd heel aardig. Nee joh, dat is nergens voor nodig. En ik krijg de 25 ste een nieuwe picc lijn. Tot die tijd gaan we gewoon bloedprikken en de chemo gewoon via infuus. Ben wel benieuwd of het dan weer gaat branden net zo als de aller eerste keer. Dat zien we van de week wel 🤭.

Op de afdeling vraag ik of het zeer doet. Nee joh eigenlijk helemaal niet zegt de verpleegkundige. Daar gaan we. En ik voelde de lijn. Langs de klepjes in mijn schouder gaan. Dat was geen fijn gevoel. Maar geen echte pijn.

Heerlijk naar huis zonder picclijn, even geen irritante,prikkende,zeurende elleboog holte. De eerste nacht zonder picclijn het leek wel of iemand de hele tijd drukte op een blauwe plek. Zo wel bij die klepjes als vlak bij de insteek. Dat is gelukkig minder geworden na 2 dagen. De ontsteking is nog steeds rood. Die wordt niet echt minder. Maar ook niet meer gelukkig. Al het overige irritatie van de pleisters en zo worden met de dag minder💪.

Heerlijk zo zonder picclijn!!! Even mijn arm bewegen zonder dat er een touwtje in de weg zit. De vraag der vragen? Mis ik mijn picclijn NEE! Nu niet. Tot ik van de week geprikt moet worden. Stiekem ben ik blij dat ik een nieuwe picclijn krijg. Maar nooit meer in mijn elleboog holte. Ik loop nu al even mee op de afdeling. Dat ik nu wel het lef heb om de 25 ste te zeggen. Waar je hem zet moet je zelf weten, maar niet in mijn elleboog holte. 🤭🤭🤭.

Ach, we blijven leren.... En ga ik ooit wennen aan een picclijn ? net zoals in mijn titel. Ik hou van de picclijn. Maar ohhhhh wat haat ik de picclijn😜.

Liefs.