Psygoloog boos,geïrriteerd en uhu waar denk ik nu over na?
Hoi hoi,
Ik ben geweest hoor naar de psycholoog en heb zelfs een vervolg afspraak gemaakt.
Maar of het ook niet voor mij is? Ik zal het je uitleggen misschien snap je me dan meer. En ja ik weet ook geen toverstaf hebben deze mensen. Maar toch je zal zien nu je mij iets beter kent dat je dan denk uhmmm ik snap der.....of gaat het me juist inzichten geven ? Toch blijf ik in twee strijd werkt het ? Of werkt zo iets niet?
Bij binnenkomst zit er een geblondeerde mevrouw iets wat stevig met knal rode lippenstift achter een tafel. Terwijl ze we geven nog steeds geen handen hier is voor jullie beter zegt. Roert ze een of ander boomstronk door een veel te groot thee glas wat voor een kwart gevuld is.
Dat begrijp ik en neemt plaats.
Zij: Zo wat is het probleem zegt ze meteen. Ik: Ik nou wat denk je zelf...
Zij: Geen idee niet iedereen met kanker wordt hier naar toe gestuurd.
Ik: ik heb geen controle er op... Ik kan het niet los laten.
Als je te dik bent eet je wat minder val je af.
Als je huis een rommel is ruim je op.
Ik denk te gelijk ja ik ga toch niet alles hopa op je schoot worpen. En ja ik ben hier voor me zelf, maar zo ben ik zelf niet. Even de kat uit te boom kijken.
Zij: dus als huis opgeruimd is heb je grip.
Ik: nee zo bedoel ik het niet.
Na 30 min verder kletsen over de opgeruimde zolder. Man lief, kind lief.
Bedenk ik Verkeerde wordt keuzen,verkeerde openings zin alles pak ik verkeerd aan. Uit eindelijk besluit ik om gewoon maar helder te zijn.
Luister ik ben bang om dood te gaan.
Onze zoon is 12 ik moet het minimaal doen tot zen 18de. Zeg ik geïrriteerd.
Zij: want ze kunnen het niet alleen?
Want jij kan dan niet meer voor ze zorgen?
Ik wordt steeds geïrriteerde waardoor zij zelf ook geïrriteerd wordt. Ik besluit te zeggen dat zij niet gaat werken. Dan begint ze over een proces waar ik in zit. Ontkenning,boos,verdrietig,acceptatie en rust. En dat ze bij mij geen verdriet ziet alleen boosheid. Ik denk dan dat komt door jou. Ik besluit om toch een afspraak te maken. Want je begint ergens aan. Dan ook een poging 2. Misschien alle bij onze dag niet? Ze noemt mij dapper. En fijn dat ik het nog een kans geef.
Ik: ja ik wil toch geholpen worden.
Zij: als je maar weet dat ik geen pas klare oplossing heb en toverstokjes. Ik knik...
Op het einde geeft ze mij een opdracht mee een raare vind ik.
Stel je kind loopt weg (16 jaar) en je man is dood. Wie ben jij dan? Wat blijft er over van jou. Je bent helemaal gezond alleen iedereen is om je heen weg. Wie ben jij dan?
Om 5 uur sochtends spookt zij daar mij hoofd. En wordt gewoon boos 🤭 ik denk wie ben ik wie ben ik? Daar gaat het toch niet om! Stom mens! Ik ga me bed uit want ik kan niet meer slapen. En ik moet zo naar de kuur.
Een maal aan de laadpaal van het zh vertel ik tegen mijn man. Waarom ik zo vroeg wakker was. En het enige wat ik me kan bedenken. Is een vrouw met 12 katten 🤣🤣 waar van de buren niet eens weten dat ze er woond. Hihi. Mijn man ja ik denk het ook bij me zelf maar dan zonder die katten. En na een paar jaar in zon progamma. Hoe vies is jou huis🤣🤭.
We kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Even ben ik alleen en de pomp loop lekker door. Bedenk ik me ineens. Ik wil helemaal niet dood. En ga ook niet dood. Om me heen zijn nu steeds meer mensen die hier voor de 2de keer liggen en die doen het toch ook. En mocht ik over 50 jaar gaan. Dan ga ik daar om nu toch niet al kniezen. Dan heb ik 50 jaar lang mij druk gemaakt om dood te gaan. Zonder ik hier en nu te zijn. Want ik was te druk met stel ik ga dood. Dat is nog helemaal niet aan de orde. ik hoef mijn kleur hout niet uit te zoeken voor mijn kist.
Ik hoef mijn man niet te vertellen hoe lang de aardappels koken.
Ik kan nog steeds onze zoon overhoren en die al kwaad wordend omdat ik ( zoemer geluid) FOUT zegt🤣🤭 en dan het boek terug geef. Van ga maar nog even leren.
En net als of ik vanaf nu alleen nog maar aardappels eet met spruiten de kanker nooit meer terug komt?
NEE natuurlijk niet!
Ook al ga ik iedere week onder de scan dan nog heb ik geen eeuwig leven.
Was dit haar doel dan? Bedank ik me?
Wou zij dit bereiken dan is ze echt heel goed in der vak!
Of ben ik gewoon zo geïrriteerd door der geraakt met der opmerkingen. Ja je gaat dood, we gaan allemaal dood. We weten niet waneer.
Misschien een tweede bezoekje.... En of een derde bezoekje ????
1 reactie
Het lijkt er inderdaad op dat de psycholoog iets bij je getriggerd heeft. Juist goed dat ze meteen aangeeft in het 1e gesprek geen toverstokje te hebben. Maar als ze haar vak verstaat kan ze je wel op een ander denkspoor zetten. Alleen heeft dat vaak een aantal sessies nodig. Tijdens een gesprek merk je geen verandering, die komt pas in de dagen of weken erna.
Je hoeft haar niet sympathiek te vinden (al is het wel fijn als je dat wel vindt), als ze jou uiteindelijk maar een beter gevoel geeft en je uit de boosheid weet te halen. Boosheid kost zoveel energie en energie steken in zaken die je niet kan veranderen is verspilde energie. Die kan je beter voor leuke dingen bewaren. Geef haar, maar vooral jezelf, nog een 2e en 3e kans.
liefs, Monique