Uitstel,afstel en shit echt ziek....

Hoi hoi,

 

Vandaag vanuit het zh bed. ik kon gewoon niet wachten om met je het te delen.dus terwijl we spoelen voor de chemo ben ik dit aan het schrijven.

Voor de gene die mij al even volgen weten dat ik heel erg uit keek naar de oncoloog.

We zijn geweest hoor!

Ik heb zo veel te vertellen tegen je, zal ik maar gewoon beginnen bij het begin ?

Vandaag kwart voor 9 de oncoloog.

Gisteren weer te horen gekregen dat mijn chemo niet door zou gaan.

Bloedlichaampjes,beenmerg,hb alles gewoon weer onder het minimum. Zullen we dan de afspraak bij de oncoloog ook verzetten zei ze?

Voor het eerst heb ik aan mezelf gedacht en aangeven nou liever niet. Ik zit met de andere dokter zen uitspraken in mijn hoofd.

Dan laten we hem door gaan.

Later werd ook duidelijk dat mijn dubbele chemo niet door mocht gaan maar een enkele wel.

En omdat we al uitstel hadden gehad gingen we voor de enkele chemo.

Na wat gepraat te hebben over van alles en nog wat. Hoofdpijn. Blaren in mijn mond. Ook de incontinentie wat ik de afgelopen twee weken onder vind.

Gingen we over tot de vraag der vragen. Was ik nou echt zo ziek? Of had die dokter nou gewoon ongelijk met zen zwevende cellen.

Het andwoord kwam waar ik niet op hoopte.

Eigenlijk had die dokter gelijk gehad... Maar niet mooi ingepakt. Gewoon gezegd waar het op staat. ( Meer een professor tactiek ) het is waar we zijn de chemo aan het geven om de tumor te remmen of te verkleinen. En zo veel mogelijk lymfklieren te behouden.

Om mijn overlevings kansen zo groot mogelijk te hebben. En de pet scan lied verder geen uitzaaien zien. Maar een pet scan kan niet alles zien. Net zo als op de mama foto die kleine satellieten ( ook de zelfde tumor ) in die borst.

Zwevende cellen kans is klein maar kan wel. En dat willen we niet daarom krijgen wij dus ook eerst chemo en daarna pas opeten. Ook weten ze echt zeker of het werkt als ze hebben geopereerd. Je hoopt het zo dat het werkt maar helaas zien we pas bij de operatie. Of er nog cellen aan wezig zijn ja of te nee. En dan kunnen we pas zeggen nog een chemo of niet. En of we nog wat moeten doen.

Het geruststellende idee is wel mocht het toch nog ergens anders op duiken dat ze dan nog een chemo kunnen geven.

Ik ben echt ziek echt ziek ging er door mij heen.

Ik vond altijd die mensen met wie ik lig zo zielig want die waren echt ziek. Ik had alleen maar borst kanker en in mijn lymfklier. Hun waren ziek, ik niet.

Maar ik ben ook echt ziek en je weet gewoon niet hoe het gaat lopen. Tuurlijk de prognose is goed. En we gaan er voor maar er is een kans dat het binnen 2 jaar terug kan komen. Ja ook de tripple variant ergens anders. Daarom wordt ik zo goed onder controle gehouden. Mocht het gebeuren dat we dan gelijk het aan kunnen pakken.

En niet zo als ik altijd mij zelf voor heb gehouden. Chemo borst er af klaar.

Chemo lymfklieren er uit bestraling en klaar. 

Het is veel meer dan dat. Noem het dom noem het naïef. Ik noem het niet onder ogen willen komen wat de werkelijk heid is. Dus misschien ben ik ook te streng voor me zelf geweest. En dan bedoel ik het mega gezond eten. Lopen mensen om me heen. Gewoon alles misschien te streng zo ie zo ben ik dat voor me zelf. "Niet lullen maar poetsen" onder dat motto. Het besef is door gedrongen tot me. Maar nu ik weer rustiger ben kwa tranen en gedachten heb ik wel zo iets. Niet je kop neer leggen gewoon door gaan. En we doen dit we knokken en gaan er voor. Die stomme stomme ziekte krijg mij er niet onder....

Dus kort en krachten. De eerste arts had gelijk. Mijn eigen arts heeft wel gemeten tumor niet kleiner wel zachter. en we gaan over 6 weken een mri maken om te kijken. Maar dat is meer voor mijn gemoeds rust heb ik het idee dan voor hun. Want hun wachten gewoon tot de operatie. 

Wat nog erger is of eigenlijk nog meer is gaan spelen de afgelopen weken. Zijn mijn bloedlichaampjes en beenmerg. We kunnen niet uit bleven stellen.

En ook niet blijven schuiven... Wel niet, niet wel door gaan. Volgende week gaan we nog een keer bloedprikken en dan kijken we wat de bloeduitslagen zeggen. Mocht het weer zo laag zijn dan stoppen we met die dubbele kuren.en gaan we over op de enkele chemo. 

Mocht mijn bloedwaardes beterder zijn dan krijg ik nog maar de helft van mijn dubbele chemo. Want als ik nu iets er over heen krijg ben ik verder van huis. Voor mijn overleefings kansen doet dit niet veel.

En blijft alles het zelfde om wel door te gaan. Want als we blijven uitstellen wordt het anders en dat willen we niet.

Volgende week kan ik jullie vertellen of we door gaan op de manier zo als nu of dat alles veranderd. Ook vinden ze dat ik naar de psycholoog moet. Aan de ene kant heb ik zo iets van ja daaaaaag. Maar misschien hebben ze wel gelijk en ga ik gewoon praten... Want het is niet alleen lichaamlijk ook psychische is dit een ziekte... 

En op ieder moment kan alles veranderen dat blijk maar weer uit vandaag....