14 januari 2019

Woensdag 9 januari in alle rust naar het AVL en eerst bloed afgegeven. Niet beseffende dat als de bloedwaarden niet goed zouden zijn, de tweede immuumtherapie zo maar niet door zou kunnen gaan. Maar gelukkig, alles was goed en na andere interne afspraken kon ik door naar de dagbehandeling. Een van de goede voornemens van 2019 was om meer tot innerlijke rust te gaan komen, klinkt lekker zweverig terwijl ik dat niet echt ben. Tijdens de therapie een relaxte bodyscan-meditatie opgezet en wat was ik rustig ... heerlijk. Nergens last van, ook niet van 'vreemde smaak' in mijn mond of zo. Misschien wel iets te relaxt?

De dagen daarna ook heel goed doorgekomen, net als bij de vorige keer gewoon moe. En slapen doe -of probeer- ik alleen tot de nacht te bewaren. De enige bijwerkingen die ik voel is dat ik voor mijn gevoel meer vocht vasthoudt in mijn lijf, veel drink maar ook veel dorst heb. En trek, vooral lekkere trek in alles wat los en vast zit maar daar geef ik niet aan toe! Alleen aan de gezonde dingen, anders ben ik straks tonnetje rond en pas ik niet meer in mijn golfkleding! Want dat is toch echt mijn doel, vanaf april weer heerlijk de groene wei in.

Maar ... wat voel ik mij sterk in mijn lijf, echt bizar! Dat mijn lijf blijkbaar beter in conditie is dan ik zelf denk en dat ik dit allemaal aan kan zonder gekke bijwerkingen. Ik besef heel goed dat ik hier heel veel geluk mee heb dat het zo gaat tot nu toe. Wat labieler als voorheen, maar daar kan ik nu heel goed mee omgaan en uitspreken. Of dat nu met of zonder tranen is maakt mij niet zoveel meer uit. Waar ik soms toch wel wat afwachtend was in het maken van afspraken, doe ik het gewoon. En dus ook mijn goal voor april hardop uitgesproken, ik ga ervoor!