Aansluiting
AANSLUITING
Precies zoals ik me voorgesteld had
Jep daar staan ze dan, 4 mooi in een vierkant geplaceerde grijze (semi) comfort prikstoelen.
Als eerste ben ik zoals ingepland, om 9:00u lekker vroeg en mag ik in het hoekje (haha) plaats nemen. René confisqueerd het enige tafeltje wat er is en start z'n werklaptop op. Danielle neemt de prik honneurs waar. Een klein wijffie met een slisje en zie gelijk schoondochter Mila voor me (HBO-V in opleiding) Die leert nu ook prikken, infuus aanleggen etc, alle info en controle vragen opdreunen en herhalen.
Wat stroomt er door mijn aderen
Eerst een geschikt bloedvat vinden boven op de onderarm. Best een joekel van een canule die ze d’r in schuift, ja ik kijk mee ondanks mijn priktrauma. Zowaar een ader welke niet mee werkt, wel te voelen maar niet aan te prikken. Zelfs niet met wat gepor onderhuids… voelde me net prof. dr. Freek Vonk die nu 3 botfly larve in z’n huid heeft groeien, bloeien en krioelen. Tweede prikplek zoeken. Helaas in de elleboogholte…. Nare plek, diagonaal liggende ader dus werd er een aardig knip en plak knutselstellage gefabriceerd om de naald enigszins comfortabel op z’n plek te houden. Al snel loopt de eerst spoelcyclus, er hangen nog twee zakjes naast.
Elk krijgt een doorlooptijd van 15 min en geeft zo’n heerlijk waarschuwingsdeuntje, eigenlijk gewoon een hard, irritant apparaten alarm wat schreeuwt: zustâh het zakkie is leeg!
Mijn cocktailproeverij van vandaag en de komende 3 keer bestaat om te beginnen uit een cuvée rosé (zonder bubbels) met rode afdronk en daarna een transparant, fris en droog witje.
Tussentijds en ter afsluiting even spoelen en neutraliseren met wat natriumchloride vloeistof ook wel bekend als zoutoplossing.
5 kwartier later.......
Kuur 1 zit erin ✓ nog 3 van deze de komende 7 weken. Uiteraard wat "gezellige" verhalen van stoelendans participanten mogen beluisteren, de gesprekken die ik met eigen partner wilde voeren helaas elke keer moeten herhalen, want geconcentreerd werkend en met een gehoorbeschadigd oor mijn kant opzitten staat volgens mij gelijk aan een van de gevleugelde uitspraken van mijn Indische tante: "selectief eelt in de oren". Kopje ranzige aparaten koffie mogen nuttigen en appelsap als ultieme ziekenhuis dorstlesser gedoopt. Volgende keer, mits het me nog smaakt, neem ik lekker een beker vers gemalen bonenkoffie van thuis mee! Met recept voor mijn bloedaanmaakinjectie aka groeifactor injectie (noemen ze dit in de sportwereld epo? Dit vraag ik voor een vriend hahaha, ben benieuwd welke bij werkingen me dit spul gaat geven!?) gaan we naar de huisapotheek waar ze een heel fijn nummersysteem hebben wat voorrang geeft aan heamatologie- en oncologiepatiënten. Het werkt fantastisch als er genoeg personeel loopt, patiënten opletten en geen lastige vragen hebben die nagevraagd moeten oid dat was duidelijk, zoveel hebben we op dag 1 al geleerd.
- eigen koffie mee
- earpods mee en aan
- begeleider tijdens laatste spoeling al naar de apotheek laten gaan
Hoe reageerd mijn lijf?
Dat is wel iets wat mij enorm bezig houdt. Post Covid energie level is natuurlijk dramatisch laag #thatsnormalnowadays #stillnotusedto. Mijn dagelijkse wandeldate met de net zo Eurasier*-gekkie Peter en zijn 3 honden was lekker, droog, fijne temperatuur en gekke grappen en grollen van het stel. Deze momenten geven mij een mentale boost maar ook een fysiek energie verlies. Gelukkig hoefde ik na een uur wandelen niets meer te doen en kon ik richting onze groen en bloem exploderende achtertuin even heerlijk in mijn oosterse relaxzone, van mijn leftover tokovoer genieten. Uiteraard samen met de lieve Ilai aan m'n voeten. Hoe gaat hij reageren op de chemo in mijn systeem. Gaat hij me negeren, juist meer comfort steun bieden of blijft hij hoe hij nu is? Dit ras staat bekend om hun gevoelige karakter, so jet again time will tell.
This too shall pass
Ontspannen kwam vandaag gepaard met knallend koppijn, gek hoor. Gelukkig is de thuisapotheek bevoorraad en ruim voorzien van paracetamol welke ik nu regelmatig ga gebruiken om een mooie medsspiegel te creeën. Plots was daar een herkenbare symptoom van de PC, rauwe keel en stemkracht verlies en daardoor druk op de longtoppen. Sommige noemen het hees, een enkeling noemt het sexy, iedereen noemt het onverstaanbaar, ik noem het vermoeiend en hoogst irritant. Afgelopen jaar wel iets opgestoken van mijn aanvaard proces, een quote van Tom Hanks laatst op een reel gezien: "this too shall pass".