Gratitute

#oneerlijk

Afgelopen dagen heb ik als “mijn normaal” ervaren, als in: ik ben in instaat meerdere activiteiten op een dag te doen. Heb Ilai zowel in de ochtend als in de middag uitgelaten, heb even (want zelfs voor mij way to hot) in de zon gezeten, boodschappen gedaan en zittend iets aan tuinwerk verricht. Afkoeling was zeer wenselijk. Uitgesproken dat ik hier blij mee ben en dan word ik er ‘s nachts op afgerekend. Het begint na het avondeten met opvliegers en tijdens mijn slaap komen de kuitkrampen. Dat zorgt voor een vermoeidere dagstart en dus de conclusie deze dag tranquillo verder in te vullen.

Dankbaar

De gedachte dat ik, zoals het er nu voor staat, nog maar 3x aangesloten hoef te worden aan een infuus, zorgen voor een jubel stemming en niet alleen bij mij. Midweek weg met hond en man zijn door laatst genoemde geregeld! Whoopwhoop!! Even weer in andere omgeving, vieren dat we samen door dit diepe ellendige dal zijn gegaan. Zo dankbaar voor alles wat René voor me doet, heeft kunnen doen dan wel heeft moeten laten en zelf heeft moeten doorstaan. Partner van patiënt zijn is geen sinecure, ook dat weet ik uit ervaring. Life on hold is geen optie, leven gaat gewoon door en dan moeten er veel ballen hoog gehouden worden. Ben voornemens mijn nieuwe levensjaar en het nieuwe kalenderjaar een ander invulling te geven dan dat de afgelopen twee jaar mij in een dwangbuis hebben geparkeerd. Voornemens…. Iemand ooit gemaakt en uitgevoerd/gehaald?