Liever zijn
Hoe dan
Vandaag weer eens te horen gekregen dat ik liever voor mezelf moet zijn en dat op maandagochtend 9:00, are they nuts. Waarom bel je dan niet om te vragen of er een andere tijd mogelijk is? “Dat is mijn inborst en werk al 30 jaar zelf met een agenda!” Dat ik niet zo streng moet zijn, gun jezelf rust en tijd. Twee stapjes vooruit, eentje terug. Maar hoe moet ik dat doen? Met de paplepel in gegoten gekregen (en daar hing het mis want er zijn twee dingen in mijn leven waar ik echt van ga kokhalzen…1 PAP/melk & 2 postelein) dat je doorgaat en niet opgeeft. G. I. Stef modus haal je niet zomaar uit me. Nu dat het adrenaline survival niveau van de behandeling van de borstkanker mijn lijf heeft verlaten mag ik eindelijk aan de post Covid symptomen gaan werken. Het feit dat ik al 2,5 jaar thuis zit kan ik niet uit gummen. De logica van een trap in 3 etappes nemen willen mijn hersenen nog steeds niet opslaan. 3 plukjes onkruid uit de tuin verwijderen laat mijn tuin niet minder ontploffen. Nu is de truc dat allemaal te aanvaarden en accepteren…. Deja vu. Dat heb ik eerder geschreven. Voordat mij wederom gemeld werd liever te zijn voor mezelf heb ik tijdens een fysio intake een nulmeting op wat apparaten mogen neerzetten. Geen gewicht hoger dan 2,5 kilo en herhalingen minder dan 20x zowel rug, armen en benen heb ik neer gezet. Ik mag er niet van uit gaan dat dat verbeterd want dan zet ik weer te hogen doelen. Waar ik naar toe mag denken is dat ik die nulmeting kan uitvoeren en lucht en energie overheb. Die lucht en energie worden me ontnomen als ik het Revalidatie rooster zie, maar ze weten wat ze doen
2 reacties
Aaaaaghhh, om gek van te worden lijkt me dat! Ik weet even niet hoe ik je kan helpen.maar ik en anderen hebben je gelezen. Hopelijk lucht dat op. Liefs, Simone
Het leven zit vol verwachtingen. Echte of door ons gepercipieerde. Verwachtingen van anderen en verwachtingen van onszelf. Héél moeilijk om daar tussendoor te balanceren en te denken aan die lat die niet te hoog mag. Er is altijd wel iemand die commentaar geeft: je doet te veel. je daagt jezelf niet genoeg uit. je rust te weinig. Rust roest... En die iemand kan jij zelf zijn, een geliefde of een volslagen onbekende. Doe daar je oren en ogen maar eens voor toe, dat is niet evident. Je zal het wel steeds beter leren, daar heb ik vertrouwen in voor je. Maar niet van de ene dag op de andere. Zoals je zelf zegt: een wondergum bestaat niet. Een wondertip helaas ook niet, anders had ik die graag gegeven!