Reïntegratie na kanker👊🏼

Reïntegratie na kanker 👊🏼

Het is maandag, en ga naar mijn werk. In de middag lunch met mijn fijne collega’s. Daarna het MDO; samen de nieuw aangemelde cliënten bespreken; sparren over therapeutische dilemma’s. Mijn zorghart voel ik flink kloppen en warmlopen! 

Het lijkt zo gewoon! Maar leven en werken is niet vanzelfsprekend meer voor mij; voor niemand die dit nu leest vermoed ik zo. Hoe vaak heb ik in gedachten deze dag wel niet al voor ogen gehad! Ontelbare keren…

Vandaag was een feestdag! Nooit zal een dag in mijn leven meer ‘gewoon’ zijn. Elke dag telt🐬. 

Terwijl ik met de zo empathische gezondheidsconsulente en bedrijfsarts een plan van aanpak bespreek, komen er toch tranen. Oh wat heb ik het gemist. Mijn werk, mijn passie! Mijn cliënten, mijn collega’s. Bang ben ik ook dat het me fysiek en mentaal niet gaat lukken…

In de auto terug naar huis voel ik zo’n vechtlust, stomme kanker, dit pak je niet van mij af! Ik vecht ervoor om weer duurzaam inzetbaar te zijn. I am gonna beat this!👊🏼

Ik wil niet stap voor stap, geduldig, gedoseerd…bah, ik ben niet van rust, reinheid en regelmaat. Maar afgelopen jaar heb ik geleerd dat dit wel heilzaam is. Mijn lijf geeft heldere signalen die ik godzijdank serieus heb genomen! Hoe juist bleek mijn intuïtie. Ik had borstkanker, zo onwerkelijk. De antihormoon behandeling plus een intens rouwproces om het overlijden van een dierbare vriend aan slokdarmkanker gaven me het laatste zetje een depressie in. Ik kon niet meer. 

Ik mag nu van overleven naar leven gaan. Bouwen aan mijn herstel, genezing. Hoe dankbaar ik daarvoor ben, kan ik haast niet in woorden uitdrukken. 

Dankbaar ook dat ik ambassadeur voor kanker.nl mag zijn! Zo hoop ik vanuit mijn ervaringen mijn bescheiden bouwsteentje bij te dragen aan zorg voor lotgenoten en hun dierbaren. 

Carpe diem🌞.

PS: Zo gaaf: op de laarzen die ik vorige week aantrok voor een wandeling door de Slufter op Texel, stond: VICTORY!