Afscheid

Helaas hebben wij definitief afscheid moeten nemen van mijn man. 
Na het verlaten van het ziekenhuis, begin september, om thuis te sterven, hebben we nog een aantal mooie dagen gehad. 
 

Twee maal nog gaan lunchen met de kinderen en met de wens ambulance naar het nieuwe huis van onze oudste dochter.

Daarna ging het elke dag wat minder, ondanks de wilskracht van hem.

Vorige week maandag heeft de huisarts palliatieve sedatie gestart. De nacht was verschrikkelijk, ondanks sedatie, werd hij half wakker, hebben wij hem met twee man man moeten tegen houden omdat hij naar de wc wilde (terwijl hij een katheter in had).

Thuiszorg en eerste hulp gebeld (huisarts had telefoon op voicemail staan) Sedatie werd met 50% verhoogd, pijnpomp ook en bolussen ook. 

Om half 7 belde de huisarts en ze kwam om 7 uur langs. Ook zij vond dat hij nog niet diep sliep. Weer alles 50% verhoogd.

Aan het eind van de ochtend kwam de thuiszorg om hem te verzorgen. Hij was toen heel rustig. Zag hoe respectvol zij hem waste, hem vertelde dat ze hem even gingen draaien enz.

Mijn kinderen waren de hele nacht bij mij geweest. Mijn oudste dochter zat in de huiskamer en mijn zoon en jongste dochter kwamen net binnen met boodschappen toen ik letterlijk het leven uit zijn gezicht zag wegtrekken. Grauw gezicht, witte lippen. 

Ik liep naar ons bed en legde mijn hand op zijn buik, voelde nog een paar slagen en terwijl ik de kinderen erbij riep en de dames van de thuiszorg weg stapten, wist ik dat het voorbij was…😥💔