Een nieuwe situatie

Donderdag (11/01) zijn we bij de oncoloog geweest. Van haar hoorden we dat extra chemo (nog 24 weken pillen slikken) een optie is. Maar het wordt niet persé dringend geadviseerd. De winst in mijn situatie zou 3% extra overlevingskans zijn op de 82% die ik nu heb. Het is aan mij wat ik wil. Ik vind 3% niet veel. Ik neig sterk naar niet doen.

Het advies van radiotherapie blijft nog wel staan. Dit zal waarschijnlijk half februari starten. Hoe vaak en hoe lang de behandeling zal zijn hoor ik nog. Vaak wordt twee weken dagelijks bestralen geadviseerd.

Al met al ontzettend goed nieuws natuurlijk. Ik heb een beetje het gevoel dat ik door het oog van de naald ben gegaan.

 Verder is het moeilijk te omschrijven hoe ik mij voel. Ik heb steeds rekening gehouden met dat nog extra chemokuurbehandeling aangeraden zou zijn. Dit blijkt nu veel minder dringend dan ik dacht. Ik had het wel gehoopt. Een respons van een tumor gebied van 2, 8 cm naar 0,1 cm is enorm. Heel fijn en een opluchting natuurlijk. Maar ik merk dat het een heel proces is om dit te verwerken. Ik heb het gevoel dat de rollercoaster plotseling tot stilstand is gebracht. Ook al is het goed nieuws het voelt als een soort klap. Ik ben gewoon bijna klaar met behandelen! Ik merk dat de adrenaline nog hoog zit. 

Toen we op 5 januari hoorden dat al het tumorweefsel verwijderd is dacht ik even dat ze zei dat ik klaar met behandelen was. Dat is nu wel hoe ik ervoor sta, buiten de bestralingen dan. Ik was vooral bang voor nog meer chemokuurbehandeling. Tegen de bestralingen zie ik niet zo op. Misschien komt dat nog. Ik hoor veel om mij heen dat het erg meevalt, hoewel je er ook erg moe van kan worden.

Een gevoel van wat overkomt mij allemaal en wat is er allemaal gebeurt overheerst. Het zal nog wel een tijd aanhouden en er zal nog wel meer verwerking volgen.

Ik herstel goed van de operatie en kan nu gaan toeleven naar het laatste deel van de behandeling. Ook zal ik nog botversterkende medicijnen krijgen voor de komende drie jaar.